اَللّـهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِه في هذِهِ السَّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَة وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْنا حَتّى تُسْكِنَهُ اَرْضَكَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً
شعر مهدوى

نامه

شـبى  نشستم وگفتم دو خط دعا  بنويسم          دعـا بـه نـيت دفـع قـضا بلا  بنويسم
ز هـمدلان سـفر کرده ام سـراغ  بگيرم          به کوچه کو چه ى زلف تو نامه ها  بنويسم
دعـا وشکوه به هم تاب خورد ومن  متحير          کدام  را  نـنـويسم ..کدام را بـنويسم
هر  آنچه را که نوشتم مچاله کردم  وگفتم:          قـلم  دوبـاره بگيـرم از ابـتدا  بنويسم
دو قطره خون زلبت در دوات تشنه ام افتاد          که  مـن بـه يـاد شهيدان کربلا  بنويسم
صـداى  پاى قـلم را شنيد کاغذ وگفتم:          قـلم  بـه ليقه گذارم که بى صدا  بنويسم
تـو بـى نـشانى وکاغذ در انتظار رسيدن          که  مـن نـشانى کو ى تورا کجا  بنويسم
تـو خود نشانى محضى تو خود دعاى مجسم          براى  چون  تو عزيزى چرا....چرا  بنويسم

شعر مهدوى : ۲۰۱۴/۰۷/۰۸ : ۲.۶ K : ۰
: رضا اسماعيلى
نظرات:
هیچ نظری وجود ندارد.