رمز ظهور نور
تحقیقی کوتاه پیرامون نقش دعا در تعجیل ظهور امام زمان (علیه السلام)

محمد حسین رحیمیان

فهرست موضوعات

تقدیم به:..................6
سر آغاز..................11
رمز ظهور نور..................15
انسان ودعا..................16
دعا بهترین وسیله ارتباط..................18
انسان در آخر الزمان..................19
چرا غفلت؟..................23
دعا برای امام زمان..................24
نا امید نباشیم..................27
الهام از مکتب پیشوایان معصوم..................32
گذری بر دعاهای معصومین برای ظهور امام زمان..................34
دعا برای تحقق وعده الهی..................45
دستور امام زمان به دعا برای تعجیل ظهور..................47
جبران کوتاهی های گذشته، با دعا برای امام زمان..................49
اثبات وابراز محبت با دعا برای امام زمان..................52
عاشقان امام حسین ودعا برای ظهور امام زمان..................54
دعا برای ظهور وحل معمای ظهور نور..................63

تقدیم به:

امامان هدایتگر؛
معصوم ومظلومی
که عمری از ظلم وستم جباران؛
ستمگران ومنافقان سوخته
وبرای فرج وظهور آل محمد (علیهم السلام) دعا نمودند.

مولای ما امام زمان (علیه السلام) در یک سخن گُهربار وزیبایی می فرمایند:
أَکْثِروا الدُعاء بِتَعْجیلِ الفَرَج، فَإنَّ ذلِکَ فَرَجکُمْ(1).
برای تعجیل در فرج وظهور من بسیار دعا کنید همانا این کار برای خودتان گشایش خواهد بود.

بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحیم
اللهمّ کُن لِوَلِیکَ الحُجَّةِ بنِ الحَسَنْ صَلَواتُکَ عَلَیهِ وَعَلی آبائِهِ فی هذهِ السَّاعَةِ وَفی کُلِّ ساعة وَلیاً وَحافِظاً وَقائداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعیناً حَتّی تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً.

سر آغاز

... سیادت، آقایی وکرامت آنان هر انسان آگاهی را شرمنده می نماید؛
آنان برگزیدگان آفرینش هستند که در خوان کرم واحسانشان هزاران حاتم متنعّم اند؛
آنان حجّت های خدا بر خلق او وراهنمایان مردم به سوی سعادت وکمال اند که همچون ستارگانی درخشان در هر عصر وزمانی درخشیدند وانسانهای آگاه به اندازه شناخت ومعرفتشان پروانه وار به دور وجود آنها چرخیده وکسب فیض نمودند.
آخرین آنها یعنی حضرت مهدی (علیه السلام) که جانشین خدا در این روزگار است وامام زمان ماست.
راستی ما انسانها برای این امام غایب که حق حیات وهستی بر ما دارد، چه کار کرده ایم؟
آیا توانسته ایم، حقی از حقوق آن وجود شریف را ادا کنیم؟
آیا واقعاً در برابر این نعمت عظمی وحجّت خدا، چگونه خدا را شکرگزاری نموده ایم؟
 

وجود نازنینی که رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) در واپسین لحظات زندگی خود او را به عنوان نزدیک ترین کسان خویش معرّفی نمود، وخدای مهربان تنها محبّت او وسایر معصومین (علیهم السلام) را اجر ومزد رسالت پیامبرش قرار داد؟!
آری! باید اعتراف نمود که در طول تاریخ، بشریت حقّ آنها را ادا نکرده وهمینک نیز انسان معاصر از ادای حقّ آن بزرگوار سرباز می زند؛
وبدینسان آن وجودی که جهان هستی باید در ظاهر وباطن به فرمان او اداره شود، از حکومت او محروم است وشیاطین واهریمنان بر آنان حکم رانی می نمایند واین در اثر کوتاهی نابخشودنی است که از بشریت سر زده است.
دانشمندی وارسته در این زمینه گوید:
چون ما نمی توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم، وشکر وجود وفیوضاتش را آن طور که شایسته است بجای آوریم، بر ما واجب است آن مقدار از ادای حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم.
آنگاه آن دانشمند فرزانه سخن زیبای خود را چنین ادامه می دهد:
بهترین اُمور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار ودعا کردن برای تعجیل فرج او، واهتمام به آنچه مایه خشنودی آن

جناب ومقرّب شدن در آستان اوست، می باشد(3).
آری! این حقیقتی است که باید به آن اعتراف نمود واز این همه کوتاهی بر پیشگاه آن سلیمان عصر، امام زمان (علیه السلام) جبین عذر به خاک سایید وعفو وبخشش خواست با تمام وجود بگوییم:
﴿یا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِینَ﴾(4)؛
ای پدر! (ما گنه کاریم) از خدا بر گناهان ما آمرزش بخواه، که ما درباره یوسف خطای بزرگی مرتکب شده ایم.
وبه پیشگاه حجّت خدا ورحمت واسعه او امام زمان (علیه السلام) چنین زمزمه نماییم:

ما نیز در این وادی تحیر غیبت بسر می بریم وحقیقتاً در مقابل مولا وامام زمانمان شرمنده ایم که نتوانستیم حقّی از حقوق آن سرور عزیز را ادا کنیم.
در عین حال، عنایتی از ناحیه آن حضرت شامل گردید که بتوانم با این قلم وبیان ناتوان سخنی چند از مولای مهربان با دوستان ومنتظران حضرتش داشته باشم؛

-----------------

(3) مکیال المکارم: ج1 ص25.
(4) سوره یوسف آیه 97.

ولی ناملایمات وگرفتاریهای دوران غیبت، باعث سلب توفیق گردید تا این که به حضرتش متوسّل شده وبه ثقل اکبر تفأل جستم وبا آیه ای از قرآن قوّت قلب گرفتم که فرمود:
﴿وَهُدُوا إِلَی الطَّیبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَی صِرَاطِ الْحَمِیدِ﴾(5).
(مؤمنانی که عمل صالح انجام داده اند) به سوی سخنان پاکیزه هدایت می شوند وبه راه خداوند که شایسته ستایش است، راهنمایی می گردند.
اینک خدای مهربان را به جهت این توفیق سپاسگزارم واین عنایت را از حرم کریمه اهل بیت (علیهم السلام) همچون ران ملخی به مولای مهربان، قطب دایره امکان، امام عصر وزمان (علیه السلام) تقدیم می دارم، باشد که ان شاء الله پیشکشی برای تشریف فرمایی وظهور حضرتش باشد.

13 رجب، 1422 ه - 9 مهرماه 1380ش
حرم أهل بیت (علیهم السلام)، قم - محمّد حسین رحیمیان

-----------------

(5) سوره حج آیه 24.

رمز ظهور نور

... در حلقه اهل دل، شنوای سخنان برخاسته از دل آنان بودم، آنانی که عمری در انتظار ظهور نور به سر برده وهمواره به اندازه معرفت وشناخت خود از قطب دایره امکان، امام زمان (علیه السلام) به فکر ویاد او هستند.
آنان به حال انسانهایی که توفیق الهی شامل حالشان شده بود ودر زمانهای خود در خدمت وحضور امام زمانشان بودند، غبطه می خوردند، می گفتند:
کاش! روزی چشمان ما هم به جمال دلربای مولایمان منوّر می شد.
کاش! روزی می توانستیم در خدمت مولایمان باشیم و...
ما که مبتلا به غیبت مولایمان هستیم چه کنیم؟
کدامین عمل، بهترین عملی است که می تواند گِره های بهم خورده دوران تاریک وظلمانی غیبت را باز کرده وجهان را با نور آخرین حجّت الهی روشن نماید؟
وکدامین رمز است که معمّای دوران غیبت را حل می کند؟

آری! در آن محفل اُنس، دل منوّر به رمزی شد، که هرگاه بشریت بتواند دل خود را - ولو به کمترین درجه آن - متوجّه آن وجود نازنین نماید ودر مرحله اوّل با توجّه به او، دل از وسایل واسباب مادی برکَنَد وآن هم با زبان هماهنگ شده ودر حدّ توان لب به دعا برای فرج وظهور مبارک آن حضرت بگشاید؛ مقدّمات ظهور نور به وقوع خواهد پیوست؛
اینجاست که خدای متعال چنین دعای مهم را مستجاب ونورش را ظاهر می گرداند.
به همین جهت، برای اثبات این امر مهم به تکاپو افتادم، وبه آثار جاودان هدایتگران بشریت، امامان معصوم (علیهم السلام) نگریستم.
آثاری که توسّط عاشقان ومحبّان خاندان عصمت وطهارت (علیهم السلام) به رشته تحریر درآمده ودر جای جای آنها دستورات مهمّی را برای رسیدن به آن آب حیات به پیروان خود وعموم بشریت فرموده اند.
پس از جستجوی زیاد به نتیجه مطلوب رسیدم که وجه اشتراک این آثار گرانبها موضوع دعا است، که اینک به اهمیت حیاتی آن در زندگی دوران غیبت اشاره می نماییم.
انسان ودعا
نیاز به دعا در ذات بشر نهفته است، چراکه انسان بی اختیار، برای نیل به کمالات مادی ومعنوی خویش در اعماق ضمیر خود به آفریدگار توانای خود پناه برده وبا جان ودل به سوی خداوند رحیم

روی آورده واز او یاری ومدد می طلبد.
او ضعف، فقر، نیاز وحاجت خود را - که تمام هویت هر انسان است - درک می کند وبه قدرت، توانایی وبی نیازی مطلق وبی نهایت خدای مهربان پناه می برد وبدین وسیله با منبع واقعی تمام قدرتها، بی نیازیها وکمالات مرتبط می شود.
به راستی که دعا ونیایش برای انسان یک امر فطری است، وهرکسی در ضمیر ناخودآگاه خود با آن آشنایی دارد، وبا وجود خود درک می کند که او با وجود این همه پیشرفت در علوم گوناگون؛ در اقیانوسی از نادانی ها غوطه ور است که دانش او در برابر آن اقیانوس تاریک وبیکران، قطره ای بیش نیست؛
واین حقیقتی است که هر متفکّر خردمند به آن معترف است وهمان انسان، وقتی دست به دعا برمی دارد احساس می کند که با دریایی از نور مرتبط گشته وبه درگاه آفریدگار که عالم به همه اُمور می باشد، ره یافته است.
اینک این انسان است که با توجّه به این امر فطری که در نهاد او نهفته است، آن را شکوفا می نماید ومتوجّه آفریدگار خود می گردد وبدین وسیله با او ارتباط برقرار می کند.

دعا بهترین وسیله ارتباط
انسان از زمانی که قدرتِ درک او رشد می یابد وبا عالم هستی آشنا شده وارتباط برقرار می کند، در ضمیر ناخودآگاه خویش در پی خالق وآفریدگارش می باشد، او خود را در دنیایی می بیند که توان ارتباط با آن را بدون یاری یک قدرت بی نهایت ندارد.
واز این جاست که بارقه اُمید در دلش جرقّه می زند واوّلین آثار این ارتباط نورانی با آفریدگارش به وجود می آید واز صمیمِ دل برای حرکت در این عالم هستی زبان به دعا می گشاید واز خالق جهانیان استمداد می طلبد.
وقتی دلش به ارتباط با آفریدگار منوّر می شود، دوّمین بارقه اُمید که همانا شناخت صاحب زمان وعالم هستی است در دلش می درخشد، او را برای شناخت بیشتر حجّت خدا وواسطه فیض باری تعالی به تکاپو وتلاش وامی دارد؛
چراکه تنها راه رسیدن به کمال انسانی که خدای مهربان در وجود انسان به ودیعت گذاشته همانا شناخت امام هر زمان وارتباط با آن وجود نازنین است وهمه کلیدهای بسته جهان هستی به دست توانای حجّت خدا وامام زمان (علیه السلام) باز می گردد.
آنگاه که امام زمانش را شناخت در واقع آخرین قلّه کمال وسعادت را فتح کرده وبا پیروی واطاعت از آن وجود نازنین به

سعادت دنیا وآخرت، رضوان الهی وکمال انسانی موفّق خواهد شد(6).
انسان در آخر الزمان
آری! شناخت امام زمان یعنی رسیدن به سرچشمه همه خوبیها، زیبائیها، کمالها وجمالهای جهان هستی وپی بردن به همه علوم ودانشها وبه همه خوبی های هستی ودر یک عبارت: رسیدن به بندگی واقعی الهی.
امّا متأسّفانه انسانهایی که در دوران تاریک وظلمانی آخر الزمان قرار گرفته اند، به این آسانی ها نمی توانند به این ودیعه الهی نزدیک شده واز او شناخت داشته باشند، وعلی رغم شناخت هم، رسیدن به او ودر خدمت او بودن وارتباط با او، با موانع گوناگونی روبرو است.
امّا چه باید کرد؟
از چه کسی باید پرسید؟
چگونه این انسانی که در غفلت از امام زمان خود بسر می برد، بتواند با او آشنا شده وارتباط برقرار نماید؟

-----------------

(6) برای آشنایی بیشتر با امام زمان (علیه السلام) به کتاب (جلوه های نور از غدیر تا ظهور) که تحقیقی کوتاه وفشرده پیرامون آخرین نور الهی حضرت مهدی (علیه السلام) است، مراجعه شود.

آری! خدای مهربان، از رحمت ورأفتش دست چنین انسانی را هم می گیرد وبه سوی حجّت محبوب خودش رهنمون می کند، چراکه او مهربانترین مهربانان است، واز رحمت ولطفش انسانها را آفریده تا مهر، لطف، عظمت وقدرت خویش را به آنها بشناساند وآنها را از همه مواهب خودش هم در جهان دنیا وهم در جهان آخرت بهره مند سازد؛
ولی انسان با جهل ونادانی، غفلت وبی خردی از فرمان آفریدگار مهربان سرپیچی نموده وخود را در منجلابهایی که خودش ساخته، غوطه ور نموده وبه هلاکت انداخت.
مگر نه این است که آفریدگار مهربان می فرماید:
﴿اُدْعُوْنِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ﴾(7)؛
ای بندگان من! مرا بخوانید تا شما را اجابت نمایم.
مگر نفرموده:
﴿وَللهِ الأَسْمَاءُ الْحُسْنَی فَادْعُوْهُ بِهَا﴾(8)؛
برای خدا اسمهای نیک است، خدا را با آن نامها بخوانید.
مگر نفرموده:

-----------------

(7) سوره غافر آیه 60.
(8) سوره اعراف آیه 180.

﴿هُوَ الْحَی لا إلهَ إلّا هُوَ فَادْعُوْهُ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ﴾(9)؛
زنده واقعی اوست، معبودی جز او نیست، پس او را بخوانید در حالی که دین خود را برای او خالص کرده اید.
آری! همه وهمه برای آن است که خداوند به انسان بفهماند: ای بنده من! درهای رحمت به سوی تو باز است واین تویی که باید گام برداری وبه سوی رحمت ما بیایی.
ای بنده من! خوان نعمت گسترده است اینک تویی که باید از این سفره نعمت، بهره مند شوی.
ای انسان! من تو را برای رسیدن به نهایت کمال آفریده ام وتو برای رسیدن به این اوج کمال باید با من ارتباط برقرار کنی ومرا بخوانی تا تو را رهنمون شوم.
بنابراین، رسیدن به این مرحله از کمال در این دوران تاریک آسان می شود وآن با دعا، به ویژه دعا برای شناخت امام زمان (علیه السلام)، که در این دوران انسان با خود چنین زمزمه کند:
اَللهُمَّ عَرّفنی نَفْسَکَ، فَإِنَّکَ إنْ لَمْ تُعرِّفْنی نَفْسَکَ لَمْ أَعرِفْ نَبِیکَ.
اَللهُمَّ عَرِّفنی رَسولَکَ، فَإنَّکَ إنْ لَمْ تُعَرِّفنی رَسولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتکَ.

-----------------

(9) سوره غافر آیه 65.

اَللهُمَّ عَرِّفْنی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إنْ لَمْ تُعَرّفْنی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دینی(10)؛
خداوندا! خودت را به من بشناسان؛ زیرا اگر خودت را به من نشناسانی، پیامبرت را نخواهم شناخت.
خداوندا! پیامبرت را به من بشناسان؛ زیرا اگر پیامبرت را به من معرّفی ننمایی حجّت تو را نخواهم شناخت.
خداوندا! حجّت خویش را به من بشناسان؛ زیرا اگر حجّت خودت را به من نشناسانی، از دینم منحرف خواهم گشت.
انسان در اثر آلودگی به گناه، شناخت کم، وجود شیاطین جنّی وانسی از امام زمانش دور افتاده وخدای مهربان به عللی میان او وامام مهربانش پرده غیبت افکنده، چگونه با او مرتبط شود؟
چگونه انسانی که در لحظه لحظه زندگی خودش به آن حجّت خدا وواسطه فیض نیازمند است وهمه پرونده او از زیر دستان مبارک آن وجود نازنین می گذرد، وهستی او بسته به هستی ووجود امام زمانش می باشد، با غفلت از او بسر می برد؟

-----------------

(10) کمال الدین: ج2 ص322.

چرا غفلت؟
راستی که زندگی انسان معاصر جای شگفتی دارد!
چراکه این انسان در واقع وبا ادّعای خودش ذرّه را شکافته وبه کهکشانها وکرات دیگر راه یافته، وبا پیشرفت علوم وتکنولوژی به بهترین امکانات رفاهی دست یافته است.
ولی با هزار تأسّف هنوز انسان در غفلت وبی خبری بسر می برد وهنوز هم نتوانسته با امام زمانش که هستی او وکمالش در گرو پیروی از اوست، آشنا شده وبا او ارتباط برقرار کند.
آیا فرشتگان از چنین انسانی در شگفت نمی شوند؟!
آیا موجودات دیگری که دارای درک وشعور می باشند از زندگی چنین انسانی تعجّب نمی کنند؟!
او که در کوچکترین اُمور دنیوی خود ساعتهای زیادی را تلف می کند که مبادا کمترین ضرری متوجّه او شود، امّا حاضر نیست حتّی در هفته چند ساعت را به فکر شناخت امام زمانش باشد؟!
راستی که جای شگفتی وبهت است، وآنچه گفتیم شامل اکثریت انسانهایی است که امروزه ساکنان کره خاکی را تشکیل می دهند.
اینک عنان قلم را کنترل کرده وبا جان ودل رو به افرادی می نماییم که از اوّلین نعمت الهی برخوردارند وتا حدودی با امام زمانشان آشنا هستند که با توجّه کامل بتوانند پرده های غفلت

وبی خبری را هرچه بیشتر کنار زده وبرای رسیدن به کمال انسانی گوی سبقت را از همه انسانها بربایند، وجهان را با ظهور امام زمانشان به مدینه فاضله تبدیل نمایند.
اینان هر لحظه با دعای بیشتر از خدا بخواهند شناختشان نسبت به امام زمانشان زیادتر گردد، وآنگاه که با وجود چنین امام زمان مهربانی آشناتر شدند، برای ظهور او دعا کنند.
دعا برای امام زمان
... تو هستی مایی، بی تو جهانِ هستی معنی ندارد.
تو معنای جمال وکمال الهی هستی، همه غمهای جهان با یک لبخند دلنشین تو تبدیل به شادی می گردد.
آن روز است که جهانیان با لبخند تو، لبخند خواهند زد..
کجایی؟
خدایا! آیا در زیر این آسمان کبود ودر این کره خاکی کسی مظلومتر از امام زمان (علیه السلام) پیدا می شود؟
کسی که به خاطر او جهان هستی را آفریدی اینک با ترس وانتظار قدم در میان هستی می گذارد.
کسی که همه اجدادش را در این کره خاکی به شهادت رساندند ودلش را با غم واندوه پرنمودند.
آری! او مظلوم ترین فرد عالم است، وبرای مظلومی ورهایی او

باید دعا کرد.
اگر عزیزی از ما مظلوم شده وگرفتار شود چه می کنیم؟ ما برای رهایی او چگونه دعا می نماییم؟
مگر نه این است که با حالت اضطرار دعا می کنیم؟
مگر نه این است که برای رهایی او به این وآن سفارش دعا می کنیم؟
مگر نه این است که به همه اسباب ووسایل متوسّل می شویم وتا او را رها نکنیم دست از دعا برنمی داریم؟
آیا چه کسی از امام زمان (علیه السلام) برای ما عزیزتر است؟
آیا او عزیزترین فرد ومحبوبترین شخص در نزد ما نیست؟
پس چرا برای آن حضرت چنین دعا نمی کنیم؟
چرا تعلّل می ورزیم واین دست وآن دست می نماییم؟
بیاییم برای مظلوم ترین فرد جهان دعا کنیم.
بیاییم با دعا برای او که دستان او را دوران غیبت - همچون اوّل مظلوم عالم جدّ بزرگوارش علی (علیه السلام) که دستانش را بستند - بسته؛ باز نماییم واو را برای رهایی بشریت از هر نوع ظلم وستم ورسیدن به هر نوع کمال وسعادت، یاری نماییم!
اگر بدانیم تا حال چه قدر از آن حضرت در غفلت بودیم، دیگر در دعای برای آن حضرت تعلل نمی ورزیم.
آری! او خود مظلومیت خود را اعلان می نماید وبه دوستانش

می فهماند تا دعایش نمایند.
یکی از عاشقان جمال دلربایش گوید:
به حرم باصفای سید الشهداء (علیه السلام) - کسی که مولایمان منتقم خون اوست - مشرّف شده ومشغول زیارت بودم.
بالای سر حرم مطهر، دعای زائر مستجاب است، قدم به آن مکان مقدّس گذاشتم تا از خداوند بخواهم که مرا به محضر مبارک مولایم حضرت مهدی (علیه السلام) مشرّف گرداند ودیدگانم را به جمال بی مثالش روشن نماید.
در آن مکان ملکوتی مشغول زیارت بودم که ناگاه خورشید جهان تاب جمالش ظاهر شد، من در آن لحظه حضرتش را نشناخته ولی بی اختیار دلم به سوی او رفت، وشدیداً مجذوب آن بزرگوار شدم، سلام وعرض ادب کردم، آنگاه پرسیدم: آقا! شما کیستید؟
در پاسخ فرمودند: من مظلوم ترین فرد عالم هستم.
باز متوجّه نشدم وبا خود گفتم: شاید یکی از علمای بزرگ نجف است که به جهت عدم گرایش مردم به او، خود را مظلوم ترین فرد عالم می داند، ولی چنین نبود، تا چنین فکری از ذهنم خطور کرد، متوجّه شدم دیگر آن بزرگوار در کنارم نیست.
اینجا بود که با دعایی که در آن مکان مقدّس کرده بودم وبا شناخت قلبی که از ایشان داشتم فهمیدم که او مولای من بود، چراکه مظلوم ترین فرد عالم کسی جز امام زمان (علیه السلام) نیست ونعمت

حضورش را به این زودی از دست دادم(11).
آیا جز این است که آن حضرت به عاشقان خود درس می آموزند که به یاد او باشند، به فکر مظلومیت آن حضرت بوده وبرایش دعا کنند؟!
نا امید نباشیم
انسان در طول زندگی خود با موانع، مشکلات وناکامیهایی همراه است، ولی فرد موفّق هیچ موقع نا اُمید نمی شود، او برای رسیدن به هدف خود از هیچ تلاش وتکاپو کوتاهی نمی کند.
او برای رسیدن به هدف خود شب وروز نمی شناسد، خستگی نمی فهمد، بی قرار است تا به هدفش نایل گردد.
بیاییم با این جنبش وتکاپو برای محبوب خدا وآخرین ذخیره الهی امام زمان (علیه السلام) دعا کنیم.
بیاییم با دعای برای او، همه خیرات ونیکیها را برای جهانیان به ارمغان بیاوریم.
بیاییم ریشه فرسوده درخت یأس ونا اُمیدی را در ژرفای دلمان خشکانده ودرخت اُمید را بارور نموده وبرای امام زمانمان دعا کنیم.

-----------------

(11) صحیفه مهدیه: ص58.

دعا کنیم واز دعا کردن خسته وملول نگردیم که - ان شاء الله - خداوند مهربان با همین دعاها به وعده تخلّف ناپذیر خود عمل خواهد نمود وجهان را با جمال بی مثال حجّت اش منوّر خواهد فرمود.
مگر نه این است که اصرار در دعا خوب است ویکی از محسّنات دعا همان اصرار وپافشاری است.
حضرت موسی (علیه السلام) می فرماید: در یک مناجاتی که با خدای خود داشتم صدای پروردگارم را شنیدم که می فرمود:
یا مُوسی! قُلْ لِبَنی إسْرائیل.. وَأَلَحّوا فی الدُّعاء تَشْملکُمْ الرَحْمَة بِالإجابَة وَتَهْنِئکُمْ العافِیة(12)؛
ای موسی! به بنی اسرائیل بگو... در دعا اصرار وپافشاری نمایید تا به سبب اجابت دعا، رحمت ومهر شما را فراگیرد وعافیت وسلامتی گوارایتان گردد.
چرا در دعاهایی که برای اُمور دنیوی حتّی جزئیات زندگی می نماییم، این همه اصرار وپافشاری می کنیم وهرگز خسته نمی شویم؛ ولی در دعا برای آن وجود مهربان - که با آمدنش بساط همه غمها وناملایمات برچیده می شود - خسته می شویم وزود

-----------------

(12) بحار الانوار: ج93 ص375.

دست از دعا برمی داریم واین امر را به مشیت خدای مهربان موکول می نماییم؟!
آیا در این خستگی ودر این یأس ونا اُمیدی صدای پای شیاطین جنّی وانسی شنیده نمی شود؟!
آیا آنها نمی خواهند انسان را از این عبادت عظمی بازدارند؟
آیا آنان در پی اهداف شوم خود نیستند؟!
آری! یأس ونااُمیدی از شیطان است واین گروه کفّاراند که همواره از رحمت الهی مأیوسند.
مگر نه این است که حضرت یعقوب (علیه السلام) فرزندانش را برای جستجوی حجّت خدا، یوسف گمگشته کنعان فرستاد وبا خطاب:
﴿یا بَنِی اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِن یوسُفَ وَأَخِیهِ وَلاَ تَیأَسُوا مِن رَوْحِ الله إِنَّهُ لاَ ییأَسُ مِن رَوْحِ الله إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ﴾(13)؛
پسرانم! بروید واز یوسف وبرادرش جستجو کنید؛ واز رحمت خدا مأیوس نشوید که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأیوس می شوند؛
آنان را برای پیدا کردن پیامبرِ حق، رهنمون شد؟!
بیاییم ما نیز از تاریخ الهام گرفته وبه جستجوی یوسف گمشده

-----------------

(13) سوره یوسف آیه 87.

زهرای اطهر (علیها السلام) بپردازیم وبا تلاش، تکاپو ودعا جهان را برای همیشه با نور جمالش روشن سازیم.
مگر ما از بنی اسرائیل کمتر هستیم، آنان چندین سال برای حجّت خدا، پیامبرِ حق، حضرت موسی (علیه السلام) دعا کردند ومأیوس نشدند تا خدا دعایشان را مستجاب فرمود.
امام صادق (علیه السلام) در ضمن حدیثی می فرمایند:
وقتی عذاب وسختی بر بنی اسرائیل طولانی شد، چهل روز به درگاه خدا گریه وناله کردند، خداوند به موسی وهارون (علیهما السلام) وحی فرمود که آنها را از دست فرعون نجات دهد، واین در حالی بود که از چهار صد سال، صد وهفتاد سال باقی مانده بود، واز آن صرف نظر کرد.
آنگاه امام صادق (علیه السلام) می افزاید:
شما نیز اگر چنین تضرّع وزاری کنید، خداوند فرج ما را مقدّر می نماید، واگر چنین نکنید، این امر به آخرین حدّ خود خواهد رسید(14).
آری! دعا کنیم واصرار وپافشاری بنماییم وتا خدای متعال حاجت ما را روا ننموده دست از طلب برنداریم که این گونه دعا خود

-----------------

(14) بحار الانوار: ج52 ص131 ح34.

باعث رسیدن به کمالات وفضایل انسانی است.
در سخنی زیبا از مولایمان امام باقر (علیه السلام) می خوانیم که حضرتش فرمودند:
لا یلحُّ عَبدٌ مُؤمِن عَلَی الله فی حاجَتهِ إلّا قَضاها لَهُ(15)؛
بنده مؤمنی در حاجت ونیاز خود به سوی خدا اصرار وپافشاری نمی ورزد جز آن که خدای تعالی حاجتش را روا می نماید.
دعا کنیم، اصرار نماییم ودل حضرات معصومین (علیهم السلام) را که عمری را با غم واندوه ومظلومیت در حکومت جبّاران بسر بردند وبا مظلومیت به شهادت رسیدند، شاد نماییم.
با دعای برای امام زمان (علیه السلام) به غصّه های دل رسول خدا، فرق شکافته علی مرتضی، پهلوی شکسته فاطمه زهرا، جگر پاره پاره حسن مجتبی وجراحات فزون از حدّ سید الشهداء ودلهای سوخته ائمّه هدی (علیهم السلام) مرهم بگذاریم ودل غمگین آنها را شاد نماییم.
ای منتظر ظهور امام زمان (علیه السلام)! وای دعاگوی فرزند امیر مؤمنان! اینک برخیز ومولایت را از جان ودل دعا کن وبدان که خدای مهربان دعایت را مستجاب می نماید، وهرگز مأیوس نباش که دعای

-----------------

(15) بحار الانوار: ج93 ص375.

تو را اثری است وآمین گوی دعای تو همه انبیا واوصیا وکائنات هستند که:

الهام از مکتب پیشوایان معصوم
خوشبختانه عدّه ای از مردم تا حدودی می خواهند امامان معصوم (علیهم السلام) را در زندگی دنیوی واخروی خودشان الگو قرار دهند واعمال ورفتارشان را از آن بزرگواران بیاموزند.
بدیهی است که این همان فرمان الهی است که ما را به این الگوپذیری فرمان داده است که:

﴿لَقَدْ کانَ لَکُمْ فِی رَسُوْلِ الله اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ﴾(16)؛
به طور قطع برای شما در زندگی رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) سرمشق نیکویی است.
ما می دانیم که امامان معصوم (علیهم السلام) با خدای خود اُنس عجیبی داشتند وبا دعا با حق تعالی بیشترین ساعات زندگی خود را پر می کردند، وهمواره در عشق به محبوب ومعبود خود بسر می بردند.
آنان به جهت اختناق دوران خود، که از هدایت مردم وکشف اسرار الهی به صورت علنی دستشان بسته بود، به همین جهت با دعا ومناجات پرده از اسرار الهی وحقایق معنوی برمی داشتند ومردم را رهنمون می شدند.
اگر می خواهید این مطلب را خوب بفهمید، سری به کتابهای دعا واین آثار ارزشمندی که مهرورزان وعاشقان اهل بیت (علیهم السلام) در اختیار ما قرار داده اند، گذری نمایید تا متوجّه شوید که در این اوراق گران سنگ چه مسایل مهم اعتقادی ومعارف والای انسان ساز وشناخت ومعرفت نهفته وبه صورت دعا ومناجات بیان شده است.
در هر صورت، ما دوست داریم از مکتب اهل بیت (علیهم السلام) الگو بگیریم؛ ولی متأسّفانه این الگوپذیری همواره در اُمور جزئی ودنیوی بوده ودر مطالب مهم وحیاتی از آنان به عنوان الگو، پیروی ننموده ایم.

-----------------

(16) سوره احزاب آیه 21.

توجّه به مضامین دعاها ودعاهایی که حضرات معصومین (علیهم السلام) برای دوران غیبت بیان فرموده اند ما را با این مطلب بیشتر آشنا می سازد.
بیاییم به این امر مهم اهمیت دهیم، ودر این امر مهم ائمّه معصومین (علیهم السلام) ویاران باوفای آنها را الگو قرار دهیم، ودر این برهه حساس با الهام از دعاهای آن بزرگواران برای امام زمانمان دعا کنیم.
اگر کتابهای دعایی را که در مورد حضرت مهدی (علیه السلام) تحت عنوان صحیفه مهدیه نگارش یافته مورد مطالعه قرار دهیم متوجّه خواهیم شد که مسأله ظهور وفرج آن حضرت ودعای برای امام زمان (علیه السلام) چه قدر اهمیت دارد که این اندازه مورد اهتمام آن بزرگواران بوده است(17).
گذری بر دعاهای معصومین برای ظهور امام زمان
ظهور نور در تاریکی مطلق - که در اثر تمرّد انسانهای شرور از

-----------------

(17) جای بسی شکر است که عدّه ای از دانشمندان وارسته از پیروان اهل بیت (علیهم السلام) در این مورد مهمّ قلم فرسایی کرده وبه جمع آوری دعا، زیارات و... که در پیرامون وجود مقدّس امام زمان (علیه السلام) وظهور مبارک حضرتش می باشد، پرداخته اند، ودر این اخیر جامع ترین آنها، با ابتکاری خاص وکیفیتی زیبا تحت عنوان (الصحیفة المبارکة المهدیه) تألیف ودر اختیار پیروان اهل بیت (علیهم السلام) قرار گرفته است، خوشبختانه ترجمه فارسی منتخب آن نیز بنام (صحیفه مهدیه) به زیور طبع آراسته است.

فرمان الهی وپیروی آنها از شیطان ونفس اماره بوجود آمد - یکی از وعده های تخلّف ناپذیر الهی است، خدای متعال این وعده را به همه انبیا واوصیای آنها داده، وآنان نیز اُمتهای خود را در طول تاریخ از این امر مهم وحیاتی آگاه نموده ومژده چنین روز مبارکی را داده اند.
ائمّه معصومین (علیهم السلام) نیز تحقّق این روز بزرگ را در ضمن دعاهایی از درگاه خدای منّان خواسته اند که اینک به نقل نمونه هایی از دعاهای امامان بزرگوار (علیهم السلام) می پردازیم:
پیشوای نخست واوّل مظلوم عالم، امیرمؤمنان علی (علیه السلام) در ضمن دعایی درباره ظهور فرزندش به خداوند عرض می نماید:
اللهُمَّ فَاجْعَل بَعْثَه خُروجاً مِنَ الغُمَّة، وَاجْمَع بِهِ شَمْلَ الاُمّة.
اللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمَّد وَآلِ مُحَمّد (علیهم السلام) وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَرَوْحَهُم وَراحَتَهُم وسُرورَهُمْ، وَأذِقْنی حَلاوَةَ فَرَجِهِمْ، وأهْلک أعداءَهُمْ من الجنّ والإنْسِ؛
خدایا! بعث وظهور امام زمان (علیه السلام) را موجب پایان غم واندوه حضرتش قرار ده، وبه وسیله او، کار متفرّق وپریشان اُمّت را فراهم آور.
خدایا! بر محمّد وآل محمّد - (علیهم السلام) - درود فرست ودر فرج وآسایش، آرامش وسرور وشادمانی آنها تعجیل فرما، وشیرینی وحلاوت روزگار ظهور آنها را به کام ما بچشان، ودشمنان آنها را از جنّ وانس هلاک گردان.

دقّت در مضامین عالی این دعا، که از دو لب گهربار، درِ مدینه علم پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) علی بن ابی طالب (علیهما السلام) شنیده شده؛ هر انسان آگاه را تحت تأثیر قرار داده واهمیت حیاتی ظهور امام زمان (علیه السلام) را می رساند.
اینجاست که بر پیروان وعاشقان صاحب ولایت است که در دعا برای ظهور امام زمان (علیه السلام)، آن بزرگوار را الگوی خود قرار داده واز صمیم دل برای این امر مهم دعا کنند...
امام باقر (علیه السلام) برای ظهور فرزندش در قنوت نماز چنین دعا می خواند.
اللهُمَّ فَإنَّ القُلوبَ قَدْ بَلغت الحَناجر، وَالنُفوس قَدْ عَلت التَراقی، وَالأعمار قَدْ نَفَدَتْ بِالإنتظارِ، لا عَنْ نَقْص استبْصار وَلا عَنْ اتّهام مِقْدار، وَلکن لِما تُعانی مِنْ رُکوبِ مَعاصیکَ، وَالخلاف عَلَیکَ فی أَوامِرِکَ وَنواهیکَ، وَالتَلَعّب بِأَوْلِیائِکَ وَمظاهِرَة أعْدائِکَ.
اللهُمَّ فَقَرِّبْ ما قَدْ قَرُبَ وَأَوْرد ما قَدْ دَنی، وَحَقِّق ظُنونَ المُوقِنین، وَبَلِّغ المُؤمنینَ تَأْمیلَهُم، مِنْ إقامَة حَقِّکَ، وَنَصْرِ دینِکَ وإظْهار حُجَّتِکَ وَالإنتقام مِنْ أَعْدائِکَ(18)؛.
خداوندا! همانا (از شدّت روزگار) جانها به حنجره ها رسیده، وجانها به گلوگاه برآمد، عمر به جهت انتظار پایان

-----------------

(18) صحیفه مهدیه: ص156، بحار الانوار: ج85 ص217.

پذیرفت، نه به خاطر نداشتن بینش وفهم (در اعتقادات) ونه به خاطر متّهم نمودن مقدّرات، بلکه به جهت این که رنج کشیدند در مرتکب شدن معصیت های تو را واز مخالفت با تو در دستورات ومنهیاتت و(به جهت) بازی گرفتن اولیای تو وپشتیبانی نمودن از دشمنانت.
خداوندا! آنچه (ظهور) حقیقتاً نزدیک است نزدیک گردان، وآنچه نزدیک است برسان، اعتقاد یقین کنندگان را تحقق بخش وآرزوی مؤمنان را برسان که همانا برپایی حق تو ویاری دین تو وظهور حجّت تو وانتقام از دشمنان توست.
به طور یقین انسان از معانی والای این دعاهایی که از خاندان وحی صادر شده در شگفت است، خاندانی که با ترسیم عصر غیبت ودوران شکوهمند ظهور نور ما را با آن زمانها آشنا ساخته وامر به تلاش وتکاپو برای برقراری آن دولت پاک نموده اند.
متأسّفانه حق این دعاها همچنان ادا نشده ومفاهیم بلندی که در آنها نهفته همچنان اسرارگونه باقی مانده است، واُمید است که ان شاء الله با ظهور آخرین حجّت الهی همه اسرار الهی بدست باکفایت آن بزرگوار به انسانهای باکمال برسد.
یشوای ششم، امام صادق (علیه السلام) نیز در دعای برای ظهور فرزندش

چنین می خواندند:
اللهُمَّ أَیدْه بِنَصْرِکَ، وَانْصُر عَبْدَک، وَقَوِّ أَصْحابه وَصَبّرهُمْ، وَافْتَح لَهُمْ مِنْ لَدنکَ سُلطاناً نصیراً، وَعَجِّل فَرَجَه، وَأَمْکنْه مِن أَعْدائِکَ وَأعْداء رَسولِکَ یا أَرْحَمَ الراحمین؛(19).
خدایا! او را با یاریت تأیید فرما، وبنده خودت را یاری نما، یارانش را قوّت داده وشکیباشان کن، وبرای آنها از ناحیه خودت سلطنتی که مددکار باشد عنایت کن، ودر فرج وظهورش تعجیل فرما، واو را بر دشمنان خود ورسولت قوّت ده ای مهربانترین مهربانان.
امام کاظم (علیه السلام) نیز برای مهدی زهراء (علیها السلام) دعا می فرمود، یحیای نوفلی گوید:
در بغداد حضور امام کاظم (علیه السلام) شرفیاب شدم، حضرت نماز خود را خواند. آنگاه دستان مبارکش را به جانب آسمان بلند کرد ودعا نمود، دعای او را می شنیدم که:
أَنْتَ الله لا إلهَ إلّا أَنْتَ، أَنْتَ الأَوّلُ والآخرُ والظاهِرُ وَالباطِنُ... أَسْألُکَ بِاسْمِکَ المَکْنون المَخْزُون، الحَی القَیوم، الَّذی لا یخیبُ مَنْ سَأَلکَ بِهِ، أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحمَّدٍ وَآلِ مُحَمّد، وَأَنْ تُعَجِّلْ فَرَجَ

-----------------

(19) بحار الانوار: ج86 ص62.

المُنْتَقم لَکَ مِنْ أَعْدائِک، وَأَنْجِز لَهُ ما وَعَدْتَهُ، یا ذَالجَلالِ وَالإکْرام؛
خدایا! جز تو خدایی نیست، تو اوّل وآخری، تو ظاهر وباطنی... تو را به اسم مکنون خود که در گنجینه اسرار است، وزنده وپابرجاست، اسمی که درخواست کننده به آن را نااُمید نمی کنی سوگند می دهم! واز تو می خواهم که بر محمّد وآل محمّد (علیهم السلام) درود فرستی، ودر فرج منتقمی که انتقام تو را از دشمنانت می گیرد، تعجیل کنی، وبه وعده ای که به او داده ای وفا نمایی، ای صاحب جلال واکرام.
او دعا می کرد ومن گوش می دادم، دعای حضرتش به پایان رسید، پرسیدم: آقا جان! برای چه کسی دعا می نمودید؟
فرمود:
ذلک المهدی من آل محمّد (علیهم السلام)؛
برای مهدی آل محمّد (علیهم السلام).
آنگاه با تعبیرات زیبا که حاکی از نهایت عشق وعلاقه آن حضرت نسبت به حضرت مهدی (علیه السلام) است او را معرفی نمود...(20)
وبدینسان مسؤولیت دوستان امام زمان (علیه السلام) در دعا برای آن

-----------------

(20) بحار الانوار: ج83 ص80 ح8.

حضرت بیشتر احساس می شود، جایی که امام کاظم (علیه السلام) برای فرزندش چنین دعا می کند، در حالی که هنوز حضرت مهدی (علیه السلام) پا به عرصه وجود نگذاشته وجهان را به جمالش منوّر نفرموده؛ پیروان امام زمان (علیه السلام) در این عصر وزمان باید چگونه دعا کنند؟!
واین عمل نشانگر این امر مهم وسرنوشت ساز است.
عاشقان ودلدادگان اهل بیت (علیهم السلام)! آیا به راستی عذری برای ما در کوتاهی از این دعای مهم باقی ماند؟!
اگر در این امر مقدّس کوتاهی نماییم فردای ظهور نور، چگونه می توانیم به جمال مولایمان بنگریم؟!
اینک سری به کوی با صفای امام هشتم، امام رضا (علیه السلام) بزنیم که همواره به دعا برای حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) امر می فرمودند.
آن حضرت در یک دعای زیبایی از خداوند می خواهند:
اللهُمّ ادْفَع عَنْ وَلیکَ وَخلیفتکَ وَحُجَّتِکَ عَنْ خَلْقِک..
اللهمَّ اشعَب بِهِ الصَدْع، وَارتق بِهِ الفَتْق، وَأَمتْ بِهِ الجَوْر، وَأَظْهِر بِهِ العَدْل، وَقَوِّ ناصِریهِ، وَاخْذُلْ خاذِلیهِ، وَدَمْدِمْ عَنْ مَنْ نَصَبَ لَهُ..
اللهُمّ طَهِّرْ مِنْهُم بِلادَک وَاشْفِ مِنْهُمْ عِبادَکَ..
اللهمَّ اسْلُک بِنا عَلی یدَیهِ مِنْهاجَ الهُدی وَالمَحَجَّةَ العُظْمی.. وَقَوِّنا عَلی طاعَتِهِ وَثَبِّتْنا عَلی مُشایعَتِهِ..(21)

-----------------

(21) مکیال المکارم: ج2 ص80 - 77.

خدایا! بلاها را از ولی خود که خلیفه وحجّت تو برای مردم است دفع کن...
خدایا! به وسیله او پریشانی مردم، وپراکندگی اُمور را برطرف ساز، ظلم وبیدادگری را به وسیله او از میان بردار، وعدل را به وسیله او آشکار کن یاوران او را یاری کن، ودشمنان وکسانی که در فکر خواری او هستند، خوار وذلیل فرما...
خدایا! شهرهای خود را از لوث وجود آنان (ستمگران، گردنکشان، کافران وبی دینان شرق وغرب عالم...) پاک کن، وبا نابودی آنها دل بندگانت را شفا ده...
خدایا! با دستان با کفایت او، ما را به راه روشن، هدایت وراهنمایی کن... ونیروی فرمان بری از دستورات او را به ما عطا فرما، وما را بر پیروی او ثابت واستوار نگه دار...
به راستی که اگر شناخت ما انسانها از جهان هستی وسرانجام آن همچون شناخت امامان معصوم (علیهم السلام) بود، این چنین آسوده خاطر زندگی نمی کردیم، بلکه با سرمشق قرار دادن آن حضرات، شب وروز با عجز ولابه به درگاه خدای مهربان رو آورده وبرای فرا رسیدن روزگار رهایی که همان زمان ظهور امام زمان (علیه السلام) است دعا می کردیم.

اکنون پای راز ونیاز دلنشین معصوم دیگری می نشینیم تا کسب فیض نماییم.
امام جواد (علیه السلام) که انتظار امام زمان (علیه السلام) را واجب ولازم می دانند پس از هر نماز واجب برای فرزند عزیزش چنین دعا می نمودند:
اللهُمّ وَلِیکَ الحُجَّة؛ فَاحْفَظْه مِنْ بَین یدَیه وَمِنْ خَلْفِهِ وَعَنْ یمینهِ وَعَنْ شِمالِه.. وَاشْفِ بِهِ صُدورَنا وَصُدور قَوْمٍ مُؤْمِنینَ(22)؛
خدایا! ولیت حجّت را از روبه رو وپشت سر، از سمت راست وچپ حفظ فرما.. وبه وسیله او دل ما ودل گروه مؤمنان را شفا بده.
مدّت مدیدی است که از عمر جهان می گذرد وهر روز جبّاران وستمگران با ظلم وستم، چهره آن را تاریک تر ودل مظلومان را به درد می آورند. در این میان، بیشترین ظلم وستم شامل برگزیدگان آفرینش یعنی اهل بیت (علیهم السلام) وپیروان آنها شده؛ ولی هنوز مرهم بخش دل مجروح ومنتقم آنان، ظهور نفرموده است. باید دعا کرد تا خدای متعال در ظهور شفا بخش دل اهل بیت (علیهم السلام) وپیروان آنها تعجیل بفرماید، ان شاء الله.
حال به عنوان آخرین نمونه، به زمزمه دعای نجات بخش دوران

-----------------

(22) صحیفه مهدیه: ص186.

امام زمان (علیه السلام) گوش جان می سپاریم، آن حضرت در راز ونیازی با آفریدگار خویش چنین دعا می نمودند:
یا مَنْ لا یخلف المیعاد، أَنْجِز لی ما وَعَدْتَنی، وَاجْمَعْ لی أَصْحابی، وَصَبّرهُمْ، وَانصُرنی عَلی أَعْدائِکَ وأَعْداء رَسُولِک، وَلا تُخَیبْ دَعْوَتی، فَإنّی عَبْدُکَ وَابن عَبْدک، ابن أَمَتِک، أَسیرٌ بَینَ یدَیکَ.
سَیدی! أَنْتَ الَّذی مَنَنْتَ عَلَی بِهذا المَقام وَتَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَی دون کَثیرٍ مِنْ خَلْقِکَ.
أَسْألُکَ أَنْ تُصَلّی عَلی مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّد وَأَنْ تُنْجِزَ لی ما وَعَدْتَنی، إنَّکَ أَنْتَ الصادِق وَلا تُخْلِف المیعاد، وَأَنْتَ عَلی کُلِّ شَیء قَدیر؛(23).
ای خدایی که در وعده تخلف نمی نمایی، آنچه بر من وعده فرمودی وفا کن، واصحاب ویاران مرا گرد آور وبا صبر آماده شان کن، ومرا بر علیه دشمنان خود ورسولت یاری فرما، دعوتم را رد مفرما که من بنده تو وفرزند بنده تو وفرزند کنیز تو هستم، من در برابر تو ودر اختیارت هستم.
آقای من! این تو هستی که بر من با عنایت این مقام بزرگ منّت نهادی ومرا ازمیان خلقت بر این امر تفضّل وبرتری دادی، از تو می خواهم که بر محمّد وآل محمّد درود فرستی وآنچه به من وعده فرمودی وفا نمایی، زیرا که تو

-----------------

(23) صحیفه مهدیه: ص171.

راستگو هستی ودر وعده تخلّف نمی نمایی وتو بر هر چیز قادر وتوانا هستی.
راستی که تأمّل ودقّت در کلمه کلمه دعای امام زمان (علیه السلام) انسان را شگفت زده می نماید، وحقیقتاً فهم این عبارات والا نیاز به تفسیر وتوضیح بیشتری دارد که از عهده این گفتار خارج است.
آنچه ذکر آن در این جا ضرورت دارد توجّه به نوع دعا ولزوم آن است، وبه جرئت می توان گفت که با توجّه به دعاهای ائمّه معصومین (علیهم السلام) وجوب ولزوم دعا برای ظهور امام زمان (علیه السلام) ثابت می شود.
دعا گوی منتظر که از دعا برای ظهور مولای مهربان خودت خسته نمی شوی وهمواره ودر همه حال برای او دعا می نمایی! آنچه از نظر شریفت گذشت، قطره ای از دریای دعاهایی است که از پیشوایان معصومین (علیهم السلام) برای ظهور امام زمان (علیه السلام) بدست ما به امانت گذارده شده که با تأمّل در مضامین والای آنها، به خواندن آنها مشغول شده وظهور مبارک مولایمان امام زمان (علیه السلام) را از خدای بخواهیم.
ای منتظران عزیز! بیایم تعارف را کنار گذاشته واین امر مقدّس را عملاً در زندگی پر فراز ونشیب دوران غیبت پیاده نماییم ودر این مهم پیشوایان معصوم (علیهم السلام) را الگو وسرمشق خودمان قرار داده واز

آنها پیروی نموده وبرای ظهور امام زمان (علیه السلام) دعا نماییم، وبه زودی شاهد استجابت دعای همه منتظران باشیم. ان شاء الله.
دعا برای تحقق وعده الهی
بدون تردید امر ظهور امام زمان (علیه السلام) یکی از وعده های تخلّف ناپذیر الهی می باشد، وعده ای که خدای مهربان آن را به همه انبیا واوصیای آنها داده است.
تحقّق چنین روزی که دنیا از آنِ بندگان صالح خداوند گردد، آرزوی دیرینه همه انسانهای پاک فطرت بوده است.
رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) که این افتخار نصیب اوشده که تحقّق این وعده بدست فرزند باکفایت او حضرت مهدی (علیه السلام) انجام می پذیرد، در این زمینه می فرمایند:
مَعاشِرَ الناس! أَبْشِروا بِالفَرَجِ، فَإنَّ وَعْدَ الله لا یخلف، وَقَضاؤه لا یردّ وَهُوَ الحَکیمُ الخَبیر، وَإنَّ فَتْحَ الله قَریب؛(24).
ای گروه مردمان! مژده باد بر شما فرج وظهور (مهدی (علیه السلام))، که به راستی وعده خداوند تخلّف نمی یابد، وقضای او باز نمی گردد، او حکیم وآگاه است وبه راستی فتح وگشایش خداوند نزدیک است.

-----------------

(24) روزگار رهایی: ج1 ص361.

آری! به راستی که فتح الهی نزدیک است، چرا ما نزدیک ندانیم؟ مگر در دعای عهد نمی خوانیم:
إنَّهُم یرونه بعیداً ونراه قریباً؛(25).
غافلان وبی خبران، آمدن چنین روزی را بعید می دانند ولی ما نزدیک می دانیم.
آیا این بُعد ودور دانستن ناشی از وسوسه های شیطانی نیست؟
آیا یک انسان منتظر می تواند ظهور مولای مهربان خودش را دور بداند؟
هرگز، بیاییم ما هم با توفیق الهی وبا دعا برای چنین روزی، آن را نزدیک بدانیم.
چرا ما برای تحقّق این آرمان الهی که نوید بخش جهانیان است، دعا نکنیم؟
چرای برای تقرّب به خدا در این امر از دیگران سبقت نگیریم؟
کدام عمل می تواند از چنین ارزشی برخوردار باشد که آرزوی همه پیامبران تحقق چنین روزی است؟
بیاییم، شیفتگان مکتب اهل بیت (علیهم السلام) را در دعا برای ظهور امام زمان (علیه السلام) یاری نموده وباعث رهایی آنان از زیر ستم ستمگران وکافران گردیم..

-----------------

(25) مفاتیح الجنان، دعای عهد.

دستور امام زمان به دعا برای تعجیل ظهور
مولای ما امام زمان (علیه السلام) در یک سخن گُهربار، دوستان ومنتظران خویش را به این امر دعوت نموده ودر واقع از آنان خواستار دعا گردیده است، آن حضرت در سخنی زیبا ومختصر می فرمایند:
أَکْثِروا الدُعاء بِتَعْجیلِ الفَرَج، فَإنَّ ذلِکَ فَرَجکُمْ؛(26).
برای تعجیل در فرج وظهور من بسیار دعا کنید همانا این کار برای خودتان گشایش خواهد بود.
اگر عاشق دلسوخته او، وشمع پروانه وجود او، پا از این عالم مادّی وخاکی فراتر نهد، وچشم از آب وگِل این جهان بر هم گذارد متوجّه اسرار این کلام خواهد شد.
این سخن، کلام وسخن مولایی است مهربان، که مهر بی کران ودریای رأفت او، از سرچشمه رحمانیت ورحیمیت پروردگارش نشأت گرفته.
او که از تحیر وتزلزل بشریت عموماً، ومظلومیت شیعیان ومنتظرانش خصوصاً در غم واندوه بسر می برد، ومنتظر فرج الهی است؛ با این دل رنجور وغمگین، همگان را به دعا برای تعجیل در فرج وظهور خویش دعوت می نماید.

-----------------

(26) کمال الدین: ج2 ص485.

نکته دیگری که در این فرمان نهفته؛ کثرت وزیادی دعاست، واین امر ممکن نیست، مگر با تکرار وادامه آن.
یعنی کسی که بالاترین درجات انتظار را داراست، هرگز از چشم انتظاری خسته وملول نمی شود، هرگز آثار نااُمیدی در دل او راه نمی یابد، چون او منتظر محبوب است، وهر لحظه که به یاد محبوب خود می افتد آتش عشق وعلاقه وی، در دل او شعله می کشد.
بنابراین، منتظر ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) از دعا دست برنمی دارد، او به یک دعا اکتفا نمی کند، بلکه در همه لحظات زندگی خویش با یاد مولایش زندگی می کند، وبرای ظهور او دعا می کند. وهرگز از دعا خسته نمی شود.
بدیهی است که خدای مهربان آثار دعایش را در مواقعی به او نشان می دهد، وبدین وسیله بیشتر در هجران مولایش می سوزد، ودعا می نماید.
از طرفی، مولای او نیز آثار استجابت دعایش را گاه گاهی به او نشان می دهد. اینجاست که منتظران، هرگز دست از دعا برنمی دارند، وهمواره برای ظهور مولایشان دعا می کنند(27).
اکنون که خدای متعال توفیق داد ودر زندگی خود با مقدّس ترین امر یعنی دعا برای ظهور امام زمان (علیه السلام) آشنا شدیم، بیاییم کوتاهی

-----------------

(27) جلوه های نور از غدیر تا ظهور: ص168 و169.

خود را با دعای بیشتر جبران نموده ورضایت خدا وامام زمانمان را بدست آوریم.
جبران کوتاهی های گذشته، با دعا برای امام زمان
به یقین ما می دانیم که خدا، مهربان است، لطف بی پایانش شامل بندگان، واز این همه لطف ومهربانی بوده که برای هدایت ما به سوی سعادت وکمال، پیامبران واوصیایی فرستاده است.
در آخر الزمان دوازده نور پاک ومطهّر را به عنوان جانشینان آخرین سفیر الهی یعنی خاتم پیامبران حضرت محمّد مصطفی (صلی الله علیه وآله وسلم) قرار داده است، یازده نفر از آنها در شرایط سختی از زمان که در اثر کوتاهی وعدم شناخت بشریت به وجود آمده بود، نورافشانی نموده اند.
اینک باقی مانده آنها در پشت پرده غیبت می باشد وبشریت از این آب گوارای زندگی محروم است، وهم اکنون که حدود هزار واندی سال از غیبت او می گذرد هنوز اذن ظهور از ناحیه خدای مهربان صادر نشده است.
چرا تأخیر؟
یقیناً تأخیر از ماست، زیرا که طبق فرمایش خود مولا، این ما هستیم که یکدل نشدیم، ودر راه او آنچنان که شایسته است، قدم برنداشتیم.

آخرین حجّت الهی، امام زمان حضرت مهدی (علیه السلام) در این زمینه می فرماید:
وَلَوْ أَنَّ أَشْیاعنا - وفّقهم الله لِطاعَته - عَلی اجتماعٍ مِنَ القُلوب فی الوَفاء بِالعَهْد لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهم العمی بلِقائنا، ولتعجّلت لَهم السَعادَة بِمُشاهدتنا عَلی حَقّ المَعْرِفة، وَصدقها منهم بنا..(28)
اگر شیعیان ما - که خداوند بر اطاعتش موفقشان بدارد - با دلهای متّحد ویکپارچه بر وفای به عهد وپیمان اجتماع می کردند، ملاقات ما از آنها به تأخیر نمی افتاد، وسعادت دیدار ومشاهده با معرفت وراستی بر آنها به زودی حاصل می شد...
آری! کوتاهی، وعدم وفای به عهد وپیمان الهی، موجب محرومیت جهان بشریت از این فیض بزرگ خدایی شد.
اینک ای منتظران عزیز! برای جبران این تأخیر چه باید کرد؟ وچگونه با آن قافله سالار بشریت ارتباط برقرار نمود؟
بهترین، جامع ترین وارزنده ترین عملی که بتوان به وسیله آن، با آن امام مهربان ارتباط برقرار کرد، ودل پر درد حضرتش را خشنود ساخت؛ دعا برای فرج وظهور امام زمان (علیه السلام) است، دعا که انجام آن

-----------------

(28) الزام الناصب: ج1 ص467.

با توفیق الهی، برای همگان سهل است وآسان.
بیاییم دعا، این عمل با ارزش را وارد زندگی - به ظاهر زندگی - دوران غیبت نموده وخشنودی خدای مهربان وائمّه معصومین (علیهم السلام) را بدست آوریم، تا بدین وسیله بتوانیم کوتاهی که در این مورد از بشریت در طول قرنها سر زده است جبران کنیم.
بیاییم در گذشته خود تأمّل کرده وبه جهت کوتاهی خود فریاد تأسف برآوریم ودر پی تلافی وجبران آن باشیم واز صمیم دل بگوییم:
ای کاش اوّلین دعای خود را، دعای برای امام زمانمان قرار می دادیم!
کاش همچون پیشوایان معصوم (علیهم السلام) خودمان، غربت وتنهایی یگانه منجی انسانها را احساس می کردیم وشب وروز برای نجات او دعا می کردیم.
کاش زودتر به خود می آمدیم، وما هم همچون یاران با وفای امامان هدایتگرمان، از جان ودل برای امام زمانمان دعا می کردیم، وبدین وسیله، آمادگی خود را برای یاری از حضرتش اعلام می نمودیم!
وبالاخره، کاش موفق بودیم ودر مضامین عالی دعاهایی که برای حضرتش وارد شده، دقّت می نمودیم، وآنها را در زندگی دوران غیبت سرمشق خود قرار می دادیم، واین دوران تاریک این همه طولانی نمی شد و...

اثبات وابراز محبت با دعا برای امام زمان
آفریدگار جهان، عالم هستی را با مهر ومحبّت آفرید، این واژه همه واژه ها را تحت الشعاع قرار داد، ومی توان گفت که ساختار عالم هستی را خدای احدیت بر این گل واژه استوار فرموده است.
بدون تردید این مهر ومحبّت است که به انسان جهت می دهد واو را انسانی الهی یا انسانی شیطانی می نماید.
انسان با حبّ شدید به سوی خدای مهربان، سر به آستان باری تعالی ساییده وبه محبّتی که به او دارد افزایش داده وبه او شدّت می بخشد که قرآن می فرماید:
﴿وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبَّاً للهِ﴾؛(29).
مؤمنان شدیدترین محبّت ومهر را نسبت به خدای دارند.
وهمین انسان است که مهر ومحبّت شیطان ودشمنان خدا را در دل می پروراند وبا این مهر شیطانی از فرمان آفریدگار مهربانش تمرّد می نماید وره به سوی دوزخ وآتش می برد.
آری! سخن از مهر، این واژه شگفت انگیز دل دریا می طلبد که سعادت وشقاوت هر انسانی را همین واژه رقم می زند.

-----------------

(29) سوره بقره آیه 165.

آفریدگار مهربان در مورد مهرورزی به اهل بیت (علیهم السلام) چنین می فرماید:
﴿قُل لاَ أَسْأَلُکُمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی﴾؛(30).
(ای رسول ما!) بگو: من هیچ پاداشی از شما برای رسالت خودم درخواست نمی کنم جز دوستی ومهر ومحبّتِ به خاندانم.
راستی ما مسلمانان که در اثر رسالت پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) هدایت یافته ایم آیا چگونه مزد رسالتش را ادا کرده ایم؟
مگر نه این است که تنها فرزند آن حضرت یعنی امام زمان (علیه السلام) همینک مدّت مدیدی است که در پشت پرده غیبت به سر می برد، ونظاره گر مظلومی مظلومان عالم، وستم ستمگران است، ولی دوران غیبت دستان یداللهی او را همچون جدّبزرگوارش علی (علیه السلام) آن اوّل مظلوم عالم بسته وتا اذن الهی صادر نشود همچنان منتظر است؟!
آیا تاکنون چگونه محبّت خودمان را به مولای مظلومان ابراز نموده ایم؟
بیاییم با دعا برای ظهور آن حضرت، محبّت خودمان را نسبت به او به اثبات رسانیده وابراز نماییم.
بیاییم با دعا برای آن حضرت بگوییم: ای فرزند زهرای اطهر! ما

-----------------

(30) سوره شوری آیه 23.

از جان ودل شما را دوست می داریم وبه یاری نمودنِ تو عشق می ورزیم چراکه برای تو دعا می نماییم.
عاشقان امام حسین ودعا برای ظهور امام زمان
همه دوستداران وپیروان اهل بیت (علیهم السلام) محبّت وعنایت خاصّی به سالار شهیدان ابی عبد الله الحسین (علیه السلام) دارند، واین عنایت را از آفریدگار حضرتش وامامان معصوم (علیهم السلام) یاد گرفته اند.
امام حسین (علیه السلام)، در اثر کوتاهی مردم بدست ستمگران از اُمّت به شهادت رسید، پس از شهادتش پیروان خاندان عصمت وطهارت (علیهم السلام) به عزاداری آن حضرت مشغول شدند، آنان در طول تاریخ خویش این عمل با ارزش را همگام با امام زمانشان تکرار کرده وکسب فیض نموده ومی نمایند، تا روزی که خداوند احدیت با تحقّق وعده خویش سینه مجروح امام حسین (علیه السلام) ویاران باوفایش را شفا داده وانتقام آنها را بگیرد.
ابو حمزه ثمالی در یک حدیث زیبایی از امام باقر (علیه السلام) می پرسد:
چرا حضرت قائم (علیه السلام)، قائم نامیده شد؟
حضرت می فرمایند:
لَمّا قُتِل جَدّی الحُسین (علیه السلام) ضَجَّت المَلائِکَة إلَی الله عَزَّ وَجَلَّ بِالبُکاءِ وَالنَحیب وَقالوا: إلَهنا وَسَیدَنا! أَتَغفلُ عَمَّنْ قَتَلَ صَفْوَتکَ

وَابْن صَفْوتکَ وَخِیرتکَ مِنْ خَلْقِکَ؟
فَأَوْحی الله عَزَّ وَجَلَّ إِلیهم: قَرّوا مَلائِکَتی، فَوَعِزّتی وَجَلالی لأنتقِمَنَّ مِنْهُمْ وَلَوْ بَعد حین.
ثُمَّ کَشَفَ الله عَزَّ وجَلّ عَن الأَئمَّة مِنْ وُلْدِ الحُسَین (علیه السلام) لِلمَلائِکَة، فَسَرّت المَلائِکَةِ بِذلِکَ، فَإذا أَحَدهُمْ قائِم یصَلّی، فَقالَ الله عَزَّ وَجَلّ: بِذلِک القائِمُ أَنْتقِمُ مِنْهُمْ(31).
هنگامی که جدّم امام حسین (علیه السلام) کشته شد، فرشتگان به سوی خدای متعال ضجّه نمودند وبا گریه وزاری فریاد زدند، وگفتند: ای خدای ما! وای سید ما! آیا از کسی که برگزیده وفرزند برگزیده تو وبهترین فرد از مخلوقات تو را کشته غفلت می نمایی؟!
خدای متعال به آنها وحی فرمود: ای فرشتگان من! آرام باشید؛ قسم به عزّت وجلالم؛ البته از آنها انتقام خواهم گرفت گرچه پس از گذشت زمان باشد.
آنگاه امامان از فرزندان امام حسین (علیه السلام) را به فرشتگان نشان داده، وآنها از دیدن این منظره مسرور شدند، نگاه کردند دیدند که یکی از آن بزرگواران ایستاده ونماز می خواند.

-----------------

(31) بحار الانوار: ج294 ص37 ح8.

خداوند متعال فرمود: با این کسی که ایستاده است از آنها انتقام خواهم گرفت.
بنابراین، ای عزادار، وعاشق امام حسین (علیه السلام) که شب وروز از مصایب جانکاه آن حضرت وخاندانش می سوزی وناله وفریاد می زنی! خوشا به حالت، چراکه این مقامی بس بزرگ در پیشگاه ائمّه معصومین (علیهم السلام) - بخصوص امام زمان (علیه السلام) - است.
ولی بدان که این عزاداری هنگامی نتیجه خواهد داد که همگام با امام زمان (علیه السلام) بوده ودر همه حالات به یاد منتقم خون پاک امام حسین (علیه السلام) که خون خداست باشی.
عزادار امام حسین (علیه السلام) بایستی بیشتر برای ظهور فرزند مولای خودش دعا کند، او در همه مراسمهایی که به خاطر مولایش برگزار می کند باید به فرزند غریبش امام زمان (علیه السلام) دعا کند.
اگر قدری به زیاراتی که در مورد امام حسین (علیه السلام) واعمال ایام عاشورای آن حضرت وارد شده با تأمّل بنگریم، خواهیم فهمید که مهمترین جهت این عمل شریف، همانا دعا برای منتقم امام حسین (علیه السلام) است که آن هم امام زمان (علیه السلام) است.
در فرازی از زیارت عاشورا می خوانیم:
وَأَسْأله أَنْ یبلّغنی المَقام المَحْمود لَکُمْ عِنْدَ الله، وَأَنْ یرْزُقَنی طَلَبَ

ثاری مَعَ إمامٍ مَهْدی ظاهِر ناطِق بِالحَقِّ مِنْکُمْ..(32)
از خدا می خواهم مرا به مقام محمودی که از آنِ شما خاندان است نایل گرداند، ونصیبم قرار دهد تا در رکاب مهدی (علیه السلام) شما اهل بیت - که هدایتگری ظاهر وبه حق گویاست - بوده تا خونخواه ومنتقم از دشمنان شما باشم.
آری! باید یگانه آرزوی عزادار امام حسین (علیه السلام) انتقام خون پاک مولایش باشد، اکنون که فرزند حضرتش در پشت پرده غیبت است، باید دعا کنیم تا خداوند ظهورش را برساند وما در رکاب همایونی او انتقام جدّ مظلومش را بگیریم.
بدین مناسبت کلامی را که حضرت سید الشهداء (علیه السلام) در عالم مکاشفه به یکی از علمای قم فرمودند، بیان می کنیم که حضرتش فرمودند:
(... مهدی ما در عصر خودش مظلوم است، تا می توانید درباره مهدی (حضرت مهدی (علیه السلام)) سخن بگویید وقلم فرسایی کنید؛
آنچه درباره شخصیت این معصوم بگویید درباره همه معصومین (علیهم السلام) گفته اید؛ چون حضرات معصومین (علیهم السلام) همه در عصمت، ولایت وامامت

-----------------

(32) مفاتیح الجنان، فرازی از زیارت عاشورا.

یکی هستند وچون عصر، عصر مهدی ما (حضرت مهدی (علیه السلام)) است سزاوار است درباره او مطالب گفته شود.
(امام حسین (علیه السلام)) در خاتمه فرمودند:
باز تأکید می کنم، درباره مهدی ما زیاد سخن بگویید وبنویسید. مهدی ما مظلوم است، بیش از آنچه نوشته وگفته شده باید درباره اش نوشت وگفت)(33).
راستی که امامان معصوم (علیهم السلام) ما، این راه را با بهترین وجه رهنمون شده اند؛ ولی این ما بودیم که به مسایل جزئی پرداخته واز امر حیاتی ظهور امام زمان (علیه السلام) در غفلت هستیم.
اینک به دعایی که امام صادق (علیه السلام) در روز عاشورا به عبد الله بن سنان می آموزد توجّه بفرمایید:
عبدالله بن سنان گوید: روز عاشورا به محضر آقایم امام جعفر صادق (علیه السلام) شرفیاب شدم، حضرت را با رنگ ورویی گرفته وظاهری غمگین که اشک از چشمان مبارکش مانند درّ سرازیر بود، دیدم.
عرض کردم! ای فرزند رسول خدا! چرا گریه می کنید؟ خداوند چشمان شما را گریان نکند.
حضرت فرمود: آیا غافل هستی؟ آیا نمی دانی که مثل چنین

-----------------

(33) صحیفه مهدیه: ص59.

روزی امام حسین (علیه السلام) به شهادت رسید؟
عرض کردم: آقای من! نظر شما درباره روزه امروز چیست؟
امام صادق (علیه السلام) پس از بیان اعمال این روز وچگونگی عزاداری در آن، دعای مفصّلی را برای روز عاشورا قرائت فرمودند، در بخشی از آن دعا آمده است که:
اللّهمَّ عَجِّلْ فَرَجَ آلِ مُحَمّد، وَاجْعَل صَلواتک عَلَیهِ وَعَلَیهِمْ، وَاسْتَنقذهُمْ مِنْ أَیدی المُنافِقینَ المُضلّینَ، وَالْکَفَرَة الجاحِدین، وَافْتَح لَهُمْ فَتْحاً یسیراً، وَأتح لَهُمْ روحاً وَفَرَجاً قَریباً، وَاجْعَلْ لَهُمْ مِنْ لَدُنْکَ عَلی عَدوِّکَ وَعَدُوِّهِمْ سُلطاناً نَصیراً؛
خدایا! در فرج آل محمّد (علیهم السلام) تعجیل فرما، ودرود خودت را بر او (مهدی (علیه السلام)) وبر اهل البیت (علیهم السلام) قرار ده، وآنان را از دست منافقان گمراه وکفّار عنود نجات ده، وبرای آنان پیروزی آسانی نصیب کن، وبر آنان آسایش وفرج نزدیک عنایت کن، واز ناحیه خودت برای آنها بر دشمنان خود ودشمنان آنها سلطنت قرار ده.
آنگاه امام صادق (علیه السلام) در عباراتی حیرت انگیز دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) را توصیف ونفرین فرموده وبه ضایع شدن دین وتعطیل شدن احکام در اثر عدم حمایت مردم از امامان معصوم (علیهم السلام) می پردازد ومی فرماید:
 

اللهُمَّ إِنَّ سُنَّتَکَ ضائِعة، وَأَحْکامَکَ مُعَطّلَة، وَعِتْرة نَبِیکَ فی الأَرْض هائِمَة.
اللهمّ فَأَعِن الحَقّ وَأَهله، وَاقمَع الباطِل وَأَهْلَه، وَمُنَّ عَلَینا بِالنَجاةِ، وَاهْدِنا إلَی الإیمانِ، وَعَجِّلْ فَرَجَنا، وَانْظِمْهُ بِفَرَجِ أَوْلِیائکَ، وَاجْعَلهُمْ لَنا وُدّاً، وَاجْعَلنا لَهُمْ وَفْداً؛(34).
خداوندا! به راستی که سنّت وروش تو پایمال گردید، احکام (روشنگر) تو تعطیل شده وخاندان پیامبرت در روی زمین سرگشته وحیران هستند.
خداوندا! حقّ واهلش را یاری کن، وباطل واهلش را نابود نما، ومنّت گذار وما را نجات ده وما را به سوی ایمان هدایت فرما، ودر فرج ما تعجیل فرما، وفرج وگشایش ما را با فرج وگشایش اولیای خودت مقرّر فرما، وآنان را برای ما مهربان وما را برای آنها پذیرا قرار بده..
به راستی که دقّت وتأمّل در مضامین دعاهایی که در مورد ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) وارد شده، انسان را حیران می کند، اضطراب او را افزایش می دهد، وبا شرمندگی تمام رو به سوی مولای مهربان وامام زمان (علیه السلام) خودش کرده وچنین زمزمه می کند:

-----------------

(34) بحار الانوار: ج101 ص303، به نقل از صحیفه مهدیه: ص247 - 241.

آری، ای عزادار امام حسین (علیه السلام) وای عاشق اهل بیت (علیهم السلام)! باید برای همیشه، درختِ یأس ونومیدی را که با ریشه ای پوسیده در دل گروهی جای گرفته، از بیخ وبُن برکَند، وبه جای آن نهال اُمید واُمیدواری کاشت، وبا اشک زلال چشمانی که در اثر مصایب امام حسین (علیه السلام) ویاران باوفایش، جاری است این نهال را آبیاری نمود، واز ابرهای رحمت وبارانهای غفرانی که همواره به این محافل ومجالس باصفا سایه لطف ومهر می افکند، یاری طلبید تا به زودی زود این درخت به ثمر نشسته ومیوه دعای بیشتر وبهتر را برای تنها عزیز وفرزند امام حسین (علیه السلام) یعنی حضرت ولی عصر (علیه السلام) به ارمغان آورد، إن شاء الله.
بدیهی است که او مولای مهربان است، واین عمل ما را با بهترین احسان ونیکویی جبران می فرمایند.
علّامه فرزانه، صاب کتاب ارزشمند (مکیال المکارم) می نویسد:
یکی از برادران شایسته وگرامیم، خوابی برای من نقل کرد، او گفت:

-----------------

(35) داغ شقایق: ص103.

من در عالم خواب موفّق به دیدار جمال مولای مهربانم شدم، حضرتش فرمود:
إِنّی أَدْعُوا لِکُلِّ مُؤْمِنٍ یدْعُو لی بَعْد ذِکْرِ مَصائِب سَید الشُهَداء (علیه السلام) فی مَجالِسِ العَزاء(36)؛
هر مؤمنی که در مجالس سوگواری پس از ذکر مصایب حضرت سید الشهداء (علیه السلام) برای من دعا کند، من برای او دعا می نمایم.
آری! عزادار امام حسین (علیه السلام)! که عاشقانه در لحظات زندگی خود به یاد مصایب ومظلومیت آن حضرت اشک می ریزی وبا اشک چشمان پاکت برای ظهور فرزندش دعا می کنی! قدر ومنزلت خود را بدان وبدین عمل زیبا خدا را سپاس گو، وبدان که این عمل نیکو ومقدّس تو آثار زیادی دارد وباعث خشنودی خدای متعال وحضرات معصومین (علیهم السلام) وبخصوص حضرت زهرا (علیها السلام) است.

-----------------

(36) مکیال المکارم: ج1 ص333.

دعا برای ظهور وحل معمای ظهور نور
... به راستی که برای انسانی که شناختی از امام زمانش دارد، دوران غیبت، دوران سختی است، دورانی بس تاریک وظلمانی، غیبت وهجران ولی نعمت وکسی که راهنمای انسان به سوی سعادت وکمال انسانی است.
روزگار تاریکی که انسانها در پراکندگی، جدایی، ذلّت وتباهی بسر می برند، وآگاهان از اوضاع ترسناک ووحشتناک آن دوران، در پی حلّ معمّای ظهور نور بوده ودر این حیرتکده تاریک در پی قافله سالار خویش هستند.
وآنچه در این مجموعه کوتاه بررسی شد این است که پس از سالیان سال از غیبت امام زمان (علیه السلام) آنچه این مشکل را حل نموده وما را به دوران شکوهمند ظهور نور می رساند دعاست، وهمو وجه اشتراک مابین آثار جاودان امامان معصوم (علیهم السلام) است.
از طرفی اندیشمندانی از شاگردان مکتب اهل بیت (علیهم السلام) به این امر مهم وحیاتی پرداخته وآن را بیان نموده اند.
سید بن طاووس شخصیتِ بزرگوار ومنتظر دلسوخته امام زمان (علیه السلام) پس از آن که با بیانی زیبا مردم را به دعای برای ظهور امام زمان (علیه السلام) دعوت می کند، می فرماید:
آنچه که به تو گفتم عمل کن که آن حقیقتی است روشن،

وکسی که در مورد مولای ما سهل انگاری کند، ودر این مورد سستی ورزد واز آنچه بیان کردم غافل شود، به خدا سوگند! او در اشتباه است، اشتباهی که مایه ننگ وعار است.
سپس می فرماید:
آیا تا حال فکر کرده ای که امامان پاک وهدایتگر ما (علیهم السلام) چگونه به این موضوع اهمیت داده اند؟ آیا تاکنون نسبت به این موضوع با اهمیت بی اعتنائی نکرده ای؟
سید بزرگوار در ادامه سخن خود می فرماید:
باز تکرار می کنم ومی گویم: با توجّه به آنچه بیان کردم عذری برای تو در اهمیت ندادن به دعا برای تعجیل ظهور باقی نمی ماند(37).
دانشمند وارسته ومنتظر دل شکسته، آیة الله موسوی اصفهانی در کتاب ارزشمند (مکیال المکارم) می نویسد:
همان گونه که آیات وروایات بیانگر این است که دعا از مهم ترین اقسام عبادتهاست، وتردیدی نیست که مهم ترین وارزنده ترین نوع دعا آن است که برای کسی باشد که خداوند حقّ او را ودعا برای او را بر همه واجب نموده است؛ وبه برکت وجود او فیض ونعمت خدا بر همه

-----------------

(37) فلاح السائل: ص45 و46.

موجودات او می رسد؛ همان گونه، شکّی نیست که مقصود از اشتغال به خداوند، مشغول بودن به عبادت او است، ومداومت به دعا سبب می شود که خداوند او را در عبادت تأیید وکمک نماید، واو را از اولیای خود قرار دهد.
بنابراین، باید در دعا برای مولای ما حضرت حجّت (علیه السلام) مداومت نمود، واز خداوند تعجیل فرج وظهور حضرتش را درخواست کرد، وغم واندوه را از چهره مبارک آن بزرگوار زدود، ودر دلِ آن حضرت سُرور ایجاد کرد، وهمه اینها با این مسأله مهمّ فراهم می گردد.
بنابراین، بر اهل ایمان لازم است که بر این امر مقدّس اهتمام ورزیده، ودر هر مکان وزمانی برای تعجیل ظهور آن حضرت دعا نمایند(38).
بدیهی است که با نگرش محقّقانه در مضامین این دعاهای نورانی که در صدها مورد دعا برای تعجیل ظهور با عبارات زیبا اشاره وتصریح شده، معمای ظهور نور حل می شود که آن هم دعا ودرخواست از خدای مهربان است.
بنابراین اگر همه انسانهایی که در سرتاسر این جهان پهناور زندگی می کنند بتوانند در لحظه ای از زندگی خود با خدای مهربان کوچکترین ارتباطی برقرار کرده واز او برای آبادی وآزادی جهان،

-----------------

(38) مکیال المکارم: ج1 ص43، با اندکی تصرّف.

ظهور امام زمان (علیه السلام) را بخواهند، به طور یقین خدای مهربان دعای آنها را مستجاب وجهان ظلمانی وتاریک را با ظهور آخرین حجّت خویش یعنی حضرت مهدی (علیه السلام) نورانی خواهد فرمود.
پس بیاییم دعا، این مسأله فطری انسانی را که در وجود میلیاردها انسان به ودیعت گذاشته شده شکوفا نموده وبا دعا برای مصلح عالم، جهان را به مدینه فاضله تبدیل نماییم.
اینک با دعایی که در این زمینه در موارد زیادی از پیشوایان هدایت، امامان معصوم (علیهم السلام) بیان شده این نوشته را به پایان می بریم:
اللهُمّ إِنّا نَرْغَب إِلَیکَ فی دَوْلةٍ کَریمَةٍ، تُعِزُّ بِهَا الإسلام وَأَهْله، وَتُذِلّ بِها النِّفاق وَأَهْلَه، وَتَجْعَلُنا فیها مِنَ الدُّعاةِ إلی طاعَتِکَ، وَالقادَة إِلی سَبیلِکَ، وَتَرْزقنا بِها کَرامَة الدُّنْیا وَالآخِرَة..(39)
خداوندا! ما از درگاه ربوبی تو آرزومند وخواهان دولت باکرامتی هستیم که امام زمان (علیه السلام) تشکیل می دهد، دولتی که در آن اسلام واهلش را عزّت بخشی، ونفاق ومنافقان را ذلیل وخوار گردانی. در آن دولت حق ما را از دعوت کنندگان به طاعتت وفرمانبریت وپیشوایان راه هدایت خودت قرار دهی وبه واسطه آن بزرگوار عزّت وکرامت دنیا وآخرت را عطا فرمایی...

-----------------

(39) صحیفه مهدیه: ص263.