شيعه يعنى شوق، يعنى انتظار
| شـيعه يـعنى شـوق، يعنى انتظار | صـاحب آيـنه تـا صـبح بهار | |
| شـيعه يـعنى صاحب پا در رکاب | تا که خورشيد افکند رخ از نقاب | |
| فاش مى بينم ملائک صف به صف | ايـن غـزل خوانند با تبنور ودف | |
| عـشقبازان، شور وحال آمد پديد | مـيم وحاى وميم ودال آمد پديد | |
| شـب نشينان ديده را روشن کنيد | آن مـه فـرخنده حال آمد پديد | |
| آمـد آن روزى که در نـاباورى | سـرزند از غـرب مـهر خاورى | |
| راسـتين مـردى رسيد با تيغ کج | شـيعيان! الـصبر مـفتاح الفرج | |
| چيـست آن تـيغ سـفيد آفتاب | بـى گمـان لاسيف الا ذوالفقار | |
| حـيدر از مـحراب بيرون مى زند | شـب نشينان را شبيخون مى زند | |
| آفـتاب، اى آفـتاب، اى آفتاب | از نگاه بـنـدگانت رخ مـتاب | |
| از فـروغت ديـده ادراک چاک | از فراغت اشک، مدفون زير خاک | |
| آفـتاب شـيعه! از مـغرب درآ | بـار ديگر سـر زن از غـار حرا | |
| بـت پرسـتان ترکتازى مى کنند | بـا کلام الله بـازى مـى کنـند | |
| تـيغ بـرکش تـا تماشايت کنند | تـا که نـتوانند حـاشايت کنند | |
| پاک کن از دامـن ديـن ننگ را | ايـن عـروسکهاى رنگارنگ را | |
| ايـن سخن کوتاه کردم والسلام | شـيعه يـعنى تـيغ بيرون از نيام |
