﴿هَلْ ینْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِیهُمُ الْمَلائِکةُ أَوْ یأْتِی رَبُّک أَوْ یأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّک یوْمَ یأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّک لا ینْفَعُ نَفْساً إِیمانُها... قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ﴾ (الانعام: ۱۵۸)
قوله تعالی:
﴿هَلْ ینْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِیهُمُ الْمَلائِکةُ أَوْ یأْتِی رَبُّک أَوْ یأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّک یوْمَ یأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّک لا ینْفَعُ نَفْساً إِیمانُها لَمْ تَکنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کسَبَتْ فِی إِیمانِها خَیراً قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ﴾ (الانعام: ۱۵۸)
ترجمه آیه:
(آیا (منکران) جز این انتظار کشند که فرشتگان بر آنان درآیند یا (امر وقضای) خداوندگارت فرا رسد یا برخی از دلایل وآیات خداوندگار تو آشکار گردد؟ روزی که بعضی از آیات خداوندگارت فرا رسد، ایمان کسی که از پیش ایمان نیاورده یا در ایمان خود کسب خیر وسعادت نکرده باشد سود نبخشد. بگو: شما منتظر (نتیجه ی کارهای ناپسند خود) باشید که ما نیز منتظر (نتایج اعمال نیک خویش) یم).
متن روایت (۱):
ابن بابویه: قال حدثنی أبی رضی الله عنه، قال حدثنا سعد بن عبد الله، قال: حدثنا محمد بن الحسین ابن أبی الخطاب، عن الحسن بن محبوب، عن علی بن رئاب عن أبی عبد الله (علیه السلام) أنه قال: فی قول الله (عزَّ وجلَّ): ﴿یوْمَ یأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّک لا ینْفَعُ نَفْساً إِیمانُها لَمْ تَکنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ﴾.
قال: الآیات (هم) الأئمة، والآیة المنتظرة القائم (علیه السلام)، فیومئذٍ لا ینفع نفساً إیمانها لم تکن آمنت من قبل قیامه بالسیف، وإن آمنت بمن تقدّمه من آبائه (علیهم السلام)(۱).
ترجمه روایت (۱):
ابن بابویه گوید: پدرم (رضی الله عنه) برایم حدیث آورد، گفت: حدیثمان داد سعد بن عبد الله، گفت: حدیثمان آورد محمّد بن الحسین بن ابی الخطّاب، از حسن بن محبوب، از علیّ بن رئاب، از حضرت ابو عبد الله امام صادق (علیه السلام) که درباره ی فرموده ی خدای (عزّ وجلّ): (روزی که بعضی از آیات پروردگارت فرا رسد، هیچکس را ایمان نفع نبخشد در صورتی که از پیش ایمان نیاورده باشد).
فرمود: (آیات) همان امامان اند وآیه ی مورد انتظار قائم (علیه السلام) است. پس در آن روز کسانی را که پیش از قیام او به وسیله ی شمشیر ایمان نداشته اند، ایمان سودی نبخشد؛ هر چند به امامان دیگر از پدران او (علیهم السلام) ایمان داشته باشند.
متن روایت (۲):
عنه: قال حدثنا المظفر بن جعفر بن المظفر العلوی السمرقندی (رضی الله عنه) قال حدثنا محمد بن جعفر بن مسعود وحیدر بن محمد بن نعیم المسرقندی (رحمه الله)، جمیعاً، عن محمد بن مسعود العیاشی قال حدثنی علی بن محمد بن شجاع عن محمد بن عیسی، عن یونس بن عبد الرحمن، عن علی بن أبی حمزة، عن أبی بصیر قال: قال جعفر بن محمد الصادق (علیه السلام) فی قول الله (عزَّ وجلَّ): ﴿یوْمَ یأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّک لا ینْفَعُ نَفْساً إِیمانُها لَمْ تَکنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کسَبَتْ فِی إِیمانِها خَیراً﴾ یعنی خروج القائم (علیه السلام) المنتظر منا ثم قال: یا ابا بصیر: طوبی لشیعة قائمنا المنتظرین لظهوره فی غیبته والمطیعین له فی ظهوره (أولئک) أولیاء الله لا خوف علیهم ولا هم یحزنون(۲).
ترجمه روایت (۲):
هم از اوست که گفت: حدیثمان داد مظفّر بن جعفر بن مظفّر علوی سمرقندی (رضی الله عنه)، گوید: حدیثمان آوردند محمّد بن جعفر بن مسعود وحیدر بن محمّد بن نعیم سمرقندی (رحمه الله) هردو از محمّد بن مسعود عیّاشی، گفت: حدیثام آورد علیّ بن محمّد بن شجاع از محمّد بن عیسی، از یونس بن عبد الرّحمان، از علیّ بن ابی حمزه، از ابو بصیر، گوید: حضرت جعفر بن محمّد صادق (علیه السلام) درباره ی فرموده ی خدای -عزّ وجلّ-: (روزی که بعضی از آیات پروردگارت فرا رسد، ایمان هیچکس- در صورتی که از پیش ایمان نیاورده ویا در ایمان خود کسب خیر وسعادت نکرده باشد- او را نفع نبخشد)، فرمود:
مراد (حق تعالی) خروج حضرت قائم (علیه السلام) آن مورد انتظار از ما (خاندان) است، سپس فرمود: ای ابو بصیر! خوشا به حال شیعیان قائم ما که در روزگار غیبت او، منتظر ظهورش باشند ودر زمان ظهورش، او را اطاعت کنند! [آنان] اولیای خدایند که هیچ ترسی بر ایشان نیست ونه اندوهگین شوند».
پاورقی:
-----------------
(۱) کمال الدین وتمام النعمة، ۲: ۳۳۶.
(۲) کمال الدین وتمام النعمة، ۲: ۳۵۷.
