﴿أُذِنَ لِلَّذِینَ یقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللهَ عَلی نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ﴾ (الحج: ۳۹)
قوله تعالی:
﴿أُذِنَ لِلَّذِینَ یقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللهَ عَلی نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ﴾ (الحج: ۳۹)
ترجمه آیه:
(به کسانی که مورد نبرد قرار میگیرند، اجازه ی جنگ داده شده است؛ به خاطر اینکه ستمدیده اند وخداوند بر یاری آنان تواناست)
متن روایت (۱):
محمد بن العباس: قال: حدثنا الحسین بن أحمد المکی (المالکی) عن محمد بن عیسی، عن یونس عن مثنی الحناط، عن عبد الله بن عجلان، عن أبی جعفر (علیه السلام) فی قول الله (عزَّ وجلَّ): ﴿أُذِنَ لِلَّذِینَ یقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللهَ عَلی نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ﴾ قال فی القائم (علیه السلام) وأصحابه(۱).
ترجمه روایت (۱):
محمّد بن العبّاس گوید: حسین بن احمد مکّی، از محمّد بن عیسی، از یونس، از مثنّای حنّاط، از عبد الله بن عجلان، از حضرت أبو جعفر امام باقر (علیه السلام) حدیثمان داد که آن حضرت درباره ی فرموده ی خدای -عزّ وجلّ-: (به کسانی که مورد نبرد قرار میگیرند، اجازه ی جنگ داده ایم؛ به خاطر اینکه ستمدیده اند وخداوند بر یاری آنان تواناست) فرمودند: «این آیه درباره ی حضرت قائم (علیه السلام) واصحاب اوست».
متن روایت (۲):
علی بن إبراهیم: قال: حدثنی أبی، عن ابن أبی عمیر، عن ابن مسکان: عن أبی عبد الله (علیه السلام) فی قوله: ﴿أُذِنَ لِلَّذِینَ یقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللهَ عَلی نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ﴾ قال: (انّ) العامة یقولون نزلت فی رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) لما أخرجته قریش من مکة، وإنما هو القائم (علیه السلام) (هی للقائم) إذا خرج یطلب بدم الحسین (علیه السلام)، وهو قوله: نحن أولیاؤکم فی الدم وطلب الدیة (أولیاء الدم وطلاب الدیة)(۲).
(روی أیضاً ان الآیة فی آل محمد (علیهم السلام) وفی علی والحسن والحسین (علیهم السلام) والروایات فی کتاب البرهان)(۳).
ترجمه روایت (۲):
علیّ بن ابراهیم گوید: پدرم از ابن ابی عمیر، از ابن مسکان، از حضرت ابی عبد الله امام صادق (علیه السلام) برایم حدیث گفت که آن حضرت درباره ی فرموده ی خداوند: (به کسانی که مورد نبرد قرار میگیرند، اجازه ی جنگ داده اند؛ به خاطر اینکه ستمدیده اند وخداوند بر یاری آنان تواناست) فرمود: سنّیان میگویند: این آیه درباره ی پیغمبر (صلّی الله علیه وآله وسلّم) نازل شد؛ هنگامی که کفّار قریش آن حضرت را از مکّه بیرون کردند وحال آنکه او قائم (علیه السلام) است که چون به پا خیزد، برای حسین (علیه السلام) خونخواهی کند واین است فرمایش او که ما اولیای خون وخونخواهانیم).
(نیز روایت شده که آیه ی مزبور درباره ی آل محمّد (علیهم السلام) ودرباره ی حضرت علی وحسن وحسین (علیهم السلام) است. این روایات در کتاب البرهان یاد شده اند).
پاورقی:
-----------------
(۱) تأویل آیات ظاهرة فی فضائل عترة طاهرة، مخطوط.
(۲) تفسیر قمی: ج۲ ص ۸۴.
(۳) بين پرانتز از کلام علامه سید هاشم حسینی بحرانی (رحمه الله).
