قوله تعالی:
﴿أَ فَرَأَیتَ إِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنِینَ، ثُمَّ جاءَهُمْ ما کانُوا یوعَدُونَ﴾ (الشعراء: ۲۰۵ - ۲۰۶)
ترجمه آیه:
((ای رسول ما) آیا دیده ای که اگر چندین سال هم ایشان را بهره مند سازیم، سپس آن وعده داده شده به آنان رسد، آنچه (از دنیا) برخوردار بوده اند، هیچ سودیشان نبخشد وعذابی از آنها دور ندارد؟)
متن روایت (۱):
محمد بن عباس: قال: حدثنا الحسین بن أحمد، عن محمد بن عیسی، عن یونس، عن صفوان (بن یحیی) عن أبی عثمان، عن معلی بن خنیس، عن أبی عبد الله (علیه السلام) فی قوله (عزَّ وجلَّ): ﴿أَ فَرَأَیتَ إِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنِینَ، ثُمَّ جاءَهُمْ ما کانُوا یوعَدُونَ﴾ قال: خروج القائم (علیه السلام)، ﴿ما أَغْنی عَنْهُمْ ما کانُوا یمَتَّعُونَ﴾ قال: هم بنو أمیة الذین متعوا بدنیاهم (فی دنیاهم)(۱).
ترجمه روایت (۱):
محمّد بن العبّاس گوید: حسین بن احمد از محمّد بن عیسی، از یونس، از صفوان [بن یحیی]، از ابو عثمان، از معلّی بن خنیس، از حضرت ابی عبد الله امام صادق (علیه السلام) حدیثمان داد که آن حضرت درباره ی قول خدای -عزّ وجلّ- که فرمود: [(ای رسول ما) خواه یدید که چنانچه چندین سال هم آنان را متنعم سازیم سپس عذاب موعود به آنان رسد] فرمود: خروج قائم (علیه السلام).
(در توضیح) (آنچه (از دنیا) برخوردار بوده اند هیچ سودی به آنان نبخشد وعذابی از آنها دور ندارد) فرمود: آنها بنی امیّه اند که به دنیای خویش بهره مند بوده اند.
پاورقی:
-----------------
(۱) تأویل آیات ظاهرة - مخطوط.