﴿حم * وَالْکتابِ الْمُبِینِ * إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیلَةٍ مُبارَکةٍ إِنَّا کنَّا مُنْذِرِینَ * فِیها یفْرَقُ کلُّ أَمْرٍ حَکیمٍ﴾ (الدخان: ۱ - ۴)
قوله تعالی:
﴿حم * وَالْکتابِ الْمُبِینِ * إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیلَةٍ مُبارَکةٍ إِنَّا کنَّا مُنْذِرِینَ * فِیها یفْرَقُ کلُّ أَمْرٍ حَکیمٍ﴾ (الدخان: ۱ - ۴)
ترجمه آیه:
((حا میم) سوگند به آن کتاب روشن * همانا ما آن را در شب مبارکی نازل ساختیم تا خلق را (از عذاب آخرت) بیم (وهشدار) * دهیم. در آن شب، هر امری بر اساس حکمت تعیین وممتاز میشود).
متن روایت:
علی بن إبراهیم: قال: حدثنی أبی، عن ابن أبی عمیر، عن عبد الله بن مسکان، عن أبی جعفر وأبی عبد الله وأبی الحسن (علیهم السلام): ﴿حم * وَالْکتابِ الْمُبِینِ، إِنَّا أَنْزَلْناهُ﴾ یعنی القرآن ﴿فِی لَیلَةٍ مُبارَکةٍ إِنَّا کنَّا مُنْذِرِینَ﴾ وهی لیلة القدر أنزل الله القرآن فیها الی البیت المعمور جملة واحدة ثم نزل من البیت المعمور علی النبی (رسول الله) (صلی الله علیه وآله) فی طول (ثلاث و) عشرین سنة ﴿فِیها یفْرَقُ کلُّ أَمْرٍ حَکیمٍ﴾ یعنی(۱) فی لیلة القدر ﴿کلُّ أَمْرٍ حَکیمٍ﴾ أی یقدر الله کل أمر من الحق و(من) الباطل وما یکون فی تلک السنة، وله فیها (فیه) البداء والمشیئة یقدم ما یشاء ویؤخر ما یشاء من الآجال والأرزاق والبلایا (والأعراض) والأمراض ویزید فیها ما یشاء وینقص ما یشاء.
ویلقیه رسول الله (صلی الله علیه وآله) الی أمیر المؤمنین (علیه السلام)، ویلقیه أمیر المؤمنین الی الأئمة (علیهم السلام) حتی ینتهی ذلک الی صاحب الزمان (علیه السلام)، ویشرط له ما فی البداء والمشیئة والتقدیم والتأخیر(۲).
ترجمه روایت:
علیّ بن ابراهیم گوید: پدرم از ابن ابی عمیر، از عبد الله بن مسکان، از ابو جعفر باقر وابو عبد الله صادق وابو الحسن کاظم (علیهم السلام) برایم چنین حدیث گفت: (ح م* سوگند به کتاب روشن* همانا ما نازل کردیم) یعنی قرآن را (نازل کردیم) (در شب مبارکی تا خلق را (از عذاب آخرت)) بترسانیم وهشدار دهیم) وآن شب قدر است. خداوند در آن شب قرآن را یکجا به بیت المعمور نازل فرمود. سپس از بیت المعمور بر پیغمبر (رسول خدا) (صلّی الله علیه وآله وسلم) در طول بیست وسه سال (به تدریج) نازل گشت. (در آن شب) یعنی در شب قدر، (هر امری با حکمت تعیین اندازه میشود) یعنی خداوند هر امری را از حقّ و[از] باطل وآنچه در آن سال میشود همه را تقدیر میفرماید وبدا ومشیّت (در آنها) برایش هست. آنچه را بخواهد، اجلها وروزیها وابتلاءات وعوارض وبیماریها را، پس وپیش میکند وآنچه بخواهد در آنها میافزاید وآنچه بخواهد از آنها میکاهد.
رسول خدا (صلّی الله علیه وآله وسلم) آن (مقدّرات) را به امیر المؤمنین (علیه السلام) القا میفرماید وامیر المؤمنین به امامان (علیهم السلام) تا کار به حضرت صاحب الزّمان (علیه السلام) منتهی میگردد وآنچه در آن بدا ومشیّت وتقدیم وتأخیر هست، برای او [بطور] مشروط بیان می گردد.
پاورقی:
-----------------
