قوله تعالی:
﴿یرِیدُ اللهُ أَنْ یحِقَّ الْحَقَّ بِکلِماتِهِ وَیقْطَعَ دابِرَ الْکافِرِینَ﴾ (الانفال: ۷)
ترجمه آیه:
(وخدا میخواهد که حق را به وسیله ی کلماتش ثابت گرداند وکافران را از بیخ وبن برکند).
متن روایت:
العیاشی: عن جابر قال: سألت أبا جعفر (علیه السلام) عن تفسیر هذه الآیة فی قول الله (عزَّ وجلَّ): ﴿یرِیدُ اللهُ أَنْ یحِقَّ الْحَقَّ بِکلِماتِهِ وَیقْطَعَ دابِرَ الْکافِرِینَ﴾ قال أبو جعفر (علیه السلام): تفسیرها فی الباطن یرید الله فإنه شیء یریده ولم یفعله بعد، وأما قوله: ﴿یحِقَّ الْحَقَّ بِکلِماتِهِ﴾ فإنه یعنی یحق حق آل محمد، وأما قوله: (کلِماتِهِ) قال: کلماته فی الباطن، علی هو کلمة الله فی الباطن، وأما قوله: ﴿وَیقْطَعَ دابِرَ الْکافِرِینَ﴾ فهم بنو امیة، هم الکافرون یقطع الله دابرهم، وأما قوله: ﴿یحِقَّ الْحَقَّ﴾ فإنه یعنی لیحق حق آل محمد (علیهم السلام) حین یقوم القائم (علیه السلام) وأما قوله: ﴿وَیبْطِلَ الْباطِلَ﴾ یعنی القائم (علیه السلام)، فإذا قام یبطل باطل بنی أمیة وذلک قوله: ﴿لِیحِقَّ الْحَقَّ وَیبْطِلَ الْباطِلَ وَلَوْ کرِهَ الْمُجْرِمُونَ﴾(۱).
ترجمه روایت:
عیّاشی به سند خود از جابر آورده که گفت: از حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) راجع به تفسیر این آیه پرسیدم که خدای -عزّ وجلّ- فرموده است: (وخدا میخواهد که حق را به وسیله ی کلماتش ثابت گرداند وریشه ی کافران را از بن برکند). حضرت ابو جعفر (علیه السلام) فرمود: تفسیرش آن است که در باطن خدا چنین میخواهد؛ زیرا که این چیزی است که آن را میخواهد؛ ولی هنوز به انجام نرسانده است. این قول خداوند: (حق را به وسیله ی کلماتش ثابت گرداند) منظور احقاق حقّ آل محمّد است واینکه فرموده: (به وسیله ی کلماتش) -(آن حضرت) فرمود:- کلمات او در باطن (مراد است) وعلی (علیه السلام) همان کلمه ی خداوند در باطن است وامّا قول خداوند: (وریشه ی کافران را از بیخ وبن برکند) اینان بنیامیّه اند، آنهایند کافران. خداوند دنباله شان را قطع خواهد کرد.
اینکه فرمود: (تا حق را تحقّق بخشد) یعنی، حقّ آل محمّد (علیهم السلام) را تحقّق بخشد، هنگامی که حضرت قائم (علیه السلام) قیام میکند وامّا قول خداوند: (وباطل را محو ونابود سازد) یعنی، حضرت قائم (علیه السلام) باطل میسازد که چون قیام کند، باطل بنی امیّه را از بین خواهد برد واین است معنی قول خداوند: (تا حق را پایدار ومحقّق کند وباطل را محو ونابود سازد؛ هرچند مجرمان را ناخوش آید).
پاورقی:
-----------------
(۱) تفسیر عیاشی: ج ۲ ص ۵۰.