به نام خداوند بخشنده مهربان بار الها: ولی امرت امام زمان حجت بن الحسن را که درودهایت بر او وپدرانش باد در این هنگام وبرای همیشه سرپرست ونگهدار ورهبر ویاور وراهنما ونگاهبان باش تا گیتی را به فرمان او آوری وتا دیر زمان، بهره مندش گردانی | اَللّـهُمَّ کنْ لِوَلِیک الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُک عَلَیهِ وَعَلی آبائِه فی هذِهِ السَّاعَةِ وَفی کلِّ ساعَة وَلِیاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیناً حَتّی تُسْکنَهُ اَرْضَک طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً
شعر مهدوى

آهوى وحشى

سـر  هـواى يـار دارد، مـن  كيم؟          لـب  نـواى  يـار دارد، مـن كيم؟
چشـم  بـا اشكش بگويد، من  كيم؟          دل هـماره خـود بـجويد، من كيم؟
مـن كـيم؟ يـك عـاشق زار  ونزار          هـوشم از كـف رفت وگرديدم  خمار
لالــه را ديــدم بـسان لـعل  او          سـوسن  صـحرا چو او از رنگ  وبو
ســرورا دانـم كـمان از  قـامتش          دسـت  مـن كى مى رسد بر ساحتش
مـذهب  او نـيست رانـدن از  بَرَش          عـاشق  خـود كـى بـراند از درش
عشق خواندم كار خود را!؟ واى واى!          پس روا بـاشد بگريـم هـاى هـاى
در بَـرش راضـى شـدم بـر  بندگى          مـانده  ام  ايـنجا ز شـور زنـدگى
سـرورم آيـا بـه پيـش پاى  خـود          مـى  شـود  خوانى مرا شيداى  خود؟
گربـخـوانى، پر گشـايم بـر فـلك          آنچنـان تـا مـن شـوم رشك  ملك
گويـمت: آقـاى مـن، مـولاى  من          اى  فــداى  پاى تـو بـالاى  مـن
آهـوى  وحـشّى طـبعم پا  گرفـت          ذكـر (يـا مـهدى) مـن بالا  گرفت
گر كـنـى بـهر شـكارش پهـن دام          دام تـو در چشـم او مـانند  جـام؛
جـام مـى، لـبريز وسرشار از  سرور          مـى رود در دام بـا فـخر  وغـرور
مـى كـند سـر را بـلند او از فرود          خواند  او با خود؟ نه، با تو اين  سرود:
آمـده  ايـنك بـه سـويت واله  ات          شـمع مـن بـنگر مـنم پروانـه ات
گر بِـرانـى مــن بگويـم مـرحبا          وركـشـى ايـنـك بگويـم حـبَّذا
كـشتنم؟  آرى، بُـود تـفسير  عشق          بـهر كـشتن چيست به؟ شمشير  عشق
عـشق  تـنها مـردن وخنديدن  است          عـشق  تـنها  مرگ را بوسيدن  است
عـشق  يـعنى گريـه چون ابـر  بهار          عـشـق يـعـنى سـالها در  انـتظار
عـشق يـعنى گريـه بـر راه  عـزيز          عـشق  يـعنى  سـر بـه درگاه عزيز
عـشـق  يـعنى  جـستجويى  نـاتمام          عـشق  يـعنى  گفـتگويى بـا  امـام
عـشق  يـعنى بـهر او زنـدان شدن          عـشق  يـعنى جـانب يـزدان  شدن
عـشـق يـعـنى اسـتغاثه از  خـدا          عـشق  يـعنى  از جـهان گشتن  جدا
عـشق  يـعنى  فـارغ از دنـيا  شدن          عـشق يـعنى بـهر او هـر جا  شدن
عـشق  يـعنى جـستجو از بـهر  يار          عـشق يـعنى عـاشقى چون  مـهزيار
عـشق يـعنى بـا خـودش گفتن  نياز          عـشق يـعنى بـهر او رفـتن حـجاز
عـشق  يـعنى سـينه را فـانوس  كن          چشـم  خـشك  خويش اقيانوس  كن
عـشق  يـعنى  بـاب مـهرش بازكن          عـشـق يـعنى دردِ دل آغـاز  كـن
عـشق  يـعنى  يك شبى بى خواب شو          عـشق يـعنى از تـبش بـى تاب  شو
عـشق  يـعنى قـفل دل را بـاز  كن          عـشق  يـعنى  نـغمه ات را ساز كن
عـشق  يـعنى  در گذشـتن از سـها          عـشـق يـعنى رفـتنت تـا  سـامرا
سـامرا گفـتم دلـم بـى تـاب شد          فـكر  وذكـرم بـاز آن سرداب  شد
آتـش  عـشقش مـرا سـوزانده  تن          أيّـهـا الـنّاس! اسـمعوا لـى لـحظةً
آخـر اى مـردم! كجا غايب شد  او؟          آخـر  اى مـردم! چرا غايب شد  او؟
آخـر اى مـردم! فـراقش تا به  كى؟          دورى  از رخـسار مـاهش تا به  كى؟
آخـر  اى  مـردم! يـتيمى تا به كى؟          گفـتن  از درد قـديمى تـا بـه  كى؟
آخـر  اى مـردم! جـفا را كم  كنيد          گونـه را گُل، اشـك را شـبنم كنيد
دســت  بـرداريـد از بـهر دعـا          رحـمـت واسـع بـخواهيد از خـدا
رحـمت واسـع، خدا را مهدى است          ديگر ايـنجا، نـى گه بد عهدى  است
آرى، آرى، مـهدى آن سـاقّى  عشق          كـرده  مـا  را بـا نگه بـاقّى  عشق
عـشقِ  مـهدى  را ز مـهد آموختيم          از شـرار عـشق او، خـود  سوختيم
او گُل ومــا بـلـبلان  عـاشـقش          او چو شـمع ومـا هـمه پروانـه اش
گر  بـيايد  جـان خـود را مى  دهيم          سـر  بـه  درگاه جـلالش مـى نهيم
سـرورم،  مـهدى،  گُل بـاغ وجود          اى هـمه عـالم بـه پايـت در سجود
روز وشب از جام عشقت گشته  مست          هر  كه  مهرت گوشه ى قلبش  نشست
جــان مــا قـربانى ديـدار شـد          بـى  مـه رويـت جـهان غمبار  شد
مـهديا!  بـازآ ومـا را شـاد  كـن          نـغـمه ى آزادگى فـريـاد  كــن
مـهديا!  بگذر كـلامم قـاصر  است          عـشق  تـو،  آرى، همويم ناصر است

شعر مهدوى : ۲۰۱۴/۰۷/۰۸ : ۳.۲ K : ۰
: محمد حسين نوروزى
نظرات:
هیچ نظری وجود ندارد.