به نام خداوند بخشنده مهربان بار الها: ولی امرت امام زمان حجت بن الحسن را که درودهایت بر او وپدرانش باد در این هنگام وبرای همیشه سرپرست ونگهدار ورهبر ویاور وراهنما ونگاهبان باش تا گیتی را به فرمان او آوری وتا دیر زمان، بهره مندش گردانی | اَللّـهُمَّ کنْ لِوَلِیک الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُک عَلَیهِ وَعَلی آبائِه فی هذِهِ السَّاعَةِ وَفی کلِّ ساعَة وَلِیاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیناً حَتّی تُسْکنَهُ اَرْضَک طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً
شعر مهدوى

شيعه يعنى شوق، يعنى انتظار

شـيعه يـعنى شـوق، يعنى  انتظار          صـاحب  آيـنه  تـا صـبح بهار
شـيعه يـعنى صاحب پا در  رکاب          تا  که خورشيد افکند رخ از  نقاب
فاش مى بينم ملائک صف به  صف          ايـن غـزل خوانند با تبنور  ودف
عـشقبازان، شور وحال آمد  پديد          مـيم  وحاى وميم ودال آمد پديد
شـب نشينان ديده را روشن  کنيد          آن  مـه فـرخنده حال آمد  پديد
آمـد  آن روزى که در  نـاباورى          سـرزند از غـرب مـهر  خاورى
راسـتين مـردى رسيد با تيغ  کج          شـيعيان!  الـصبر مـفتاح الفرج
چيـست آن تـيغ سـفيد  آفتاب          بـى  گمـان لاسيف الا  ذوالفقار
حـيدر از مـحراب بيرون مى زند          شـب  نشينان را شبيخون مى  زند
آفـتاب،  اى آفـتاب، اى  آفتاب          از  نگاه بـنـدگانت رخ  مـتاب
از فـروغت ديـده ادراک  چاک          از فراغت اشک، مدفون زير خاک
آفـتاب  شـيعه! از مـغرب  درآ          بـار ديگر سـر زن از غـار  حرا
بـت  پرسـتان ترکتازى مى  کنند          بـا کلام الله بـازى مـى  کنـند
تـيغ  بـرکش تـا تماشايت  کنند          تـا  که نـتوانند حـاشايت  کنند
پاک کن از دامـن ديـن ننگ  را          ايـن  عـروسکهاى رنگارنگ  را
ايـن  سخن  کوتاه کردم والسلام          شـيعه  يـعنى تـيغ بيرون از  نيام

شعر مهدوى : ۲۰۱۴/۰۷/۱۲ : ۳.۹ K : ۰
: محمد رضا آغاسى
نظرات:
هیچ نظری وجود ندارد.