به نام خداوند بخشنده مهربان بار الها: ولی امرت امام زمان حجت بن الحسن را که درودهایت بر او وپدرانش باد در این هنگام وبرای همیشه سرپرست ونگهدار ورهبر ویاور وراهنما ونگاهبان باش تا گیتی را به فرمان او آوری وتا دیر زمان، بهره مندش گردانی | اَللّـهُمَّ کنْ لِوَلِیک الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُک عَلَیهِ وَعَلی آبائِه فی هذِهِ السَّاعَةِ وَفی کلِّ ساعَة وَلِیاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیناً حَتّی تُسْکنَهُ اَرْضَک طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً
شعر مهدوى

فروغ ديده نرگس

شـكفت غنچه وبنشست گل به بار، بيا!          دمـيد لالـه و سـورى ز هر كنار،  بيا!
بـهار آمـد ونـشكفت بـاغ خاطر  ما          تـو  اى روانِ سـحر! روح نوبهار!  بيا!
مگر چه مـايه بود صبر، عاشقان تو  را؟!          ز  حـد  گذشـت دگر رنج انتظار، بيا!
ز  هـر  كرانه، شقايق دميده از دل  خاك          پى  تـو تـسلّى دل‏هـاى داغـدار،  بيا!
ز  عـاشقان بـلاكش، نـظر دريغ مدار          فـروغ  ديـده  نـرگس! به لاله‏زار بيا!
ز  مـنجنيق فـلك سـنگ فتنه مى‏  بارد          مـباد آن كـه فرو ريزد اين حصار،  بيا!
يـكى بـه مـجمع رندان پاك باز، نگر!          دمـى بـه حـلقه مردان طرفه كار،  بيا!
بـه  سوى  غاشيه‏ داران مير عشق،  ببين!          بـه  كـوى نـادره كاران روزگار،  بيا!
چه  نـقش‏ها كه بنشستند به صحيفه  دهر          ز  خـونشان  شده روى شفق نگار،  بيا!
طـلايه ‏دار تـواند ايـن مبشّران  ظهور          بـه پاس خـاطر ايـن قوم حق‌گزار  بيا!
دريـن كوير كه سوزان بود روان  سراب          تـو اى سـحاب كرم! ابر فيض بار  بيا!
ز دست برد مرا، شور عشق وجذبه شوق          قــرار خـاطـر بــى قـرار  بـيا!

شعر مهدوى : ۲۰۱۴/۰۷/۱۰ : ۲.۷ K : ۰
: محمود شاهرخى
نظرات:
هیچ نظری وجود ندارد.