كيمياى نظر
| ز سـوز عـشق تو چون گرم التهاب شوم | چو شـمع شـعله كشم آنقدر كه آب شوم | |
| هـزار چشـمه نور از تو در دلم جاريست | بـه كـهكشان روم ورشـك آفتاب شوم | |
| تـو اى سـلاله خـورشيد، ذرّه پرور باش | مـباد آن كـه چو زلفت به پيچ وتاب شوم | |
| مـشام مـن ز گل روى خـود معطّر كن | كـه بـا نـسيم سبك سير هم ركاب شوم | |
| بـه شـوق چشمه وصل تو آمدم، مپسند | كـه در كـوير غمت خسته از سراب شوم | |
| كـنون كـه دامنم از اشك شوق لبريزست | بـيا كـه مـن ز وصـال تو كامياب شوم | |
| هـزار شـكوه نـا گفـته در دلم باقيست | ولـى چو لـب به سخن آورى مجاب شوم | |
| مــن وغـلامى درگاه مـهدى مـوعود | كـه بـا شـنيدن نـامش در انقلاب شوم | |
| در آن حـريم كـه نـامحرم سـت مهر منير | كـيم كـه ذرّه نـاچيز آن جـناب شوم؟ | |
| به گرد شعله چو (پروانه) سوختم اى دوست | بـدين امـيد كـه از عاشقان حساب شوم |
