گوهر دين
| تـا بـكى در پرده مـانى ماه من؟ روشنگرى كن | تـا كـنى هـر دلبرى را عاشق خود، دلبرى كن | |
| جلوه يى كن، زهره را چون ذره محو خويش گردان | رخ نـما ومـشترى را بـر رخ خود مشترى كن | |
| تـا بـكى از دورى مـاه رخـت اخـتر شمارم؟ | چرخ ديـن را مهر شو، در آسمان روشنگرى كن | |
| شـاهباز ديـن زهر سو مى خورد تيري، خدا را | طـاير بـشكسته بـال ديـن حق را شهپرى كن | |
| قـاف تا قاف جهان پرشد ز ظلم اى حجت حق | تـكيه زن بـر مـسند عـدل الـهى داورى كن | |
| مـوج بـحر كـفر پهـلو مى زند بر ساحل دين | نوح شو، طوفان بپا كن، فلك دين را لنگرى كن | |
| تـا نـداده حـق پرستى جاى خود بر بت پرستى | بـت شكن شو چون خليل ودفع خوى آزرى كن | |
| تـا بـكى چرخ سـتمگر بـر مدار ظلم گردد؟ | تـا كـند انـدر مدار عدل گردش، محورى كن | |
| كـفر را از ريـشه بركن، ظلم را از بن برافكن | بـرق شو، از دشمنان خرمن بسوزان، تندرى كن | |
| تـا بـكى اى گوهر دين از صدف بيرون نيائى؟ | نـاخدا شـو، كـشتى ديـن خدا را رهبرى كن | |
| تـيغ بـركش از نـيام و، قصد جان دشمنان كن | پاى بـرزن بـر ركاب و، حمله هاى حيدرى كن | |
| اى هـمه جانها به لب از هجر رويت، چهره بگشا | وى هـمه آثـار هستى از تو مشتق مصدرى كن | |
| گر هـواى يـارى او را بـه سر (پروانه) دارى | تـو تـوانى خـدمت عـشاق پور عسكرى كن |
: 
: 
: 
: 