﴿الَّذِینَ إِنْ مَکنَّاهُمْ فِی الأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَآتَوُا الزَّکاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکرِ وَللهِ عاقِبَةُ الأُمُورِ﴾ (الحج: ۴۱)
قوله تعالی:
﴿الَّذِینَ إِنْ مَکنَّاهُمْ فِی الأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَآتَوُا الزَّکاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکرِ وَللهِ عاقِبَةُ الأُمُورِ﴾ (الحج: 41)
ترجمه آیه:
(کسانی که اگر در زمین به آنان توانایی دهیم، نماز را به پای دارند وزکات (به مستحقّان) بخشند وبه معروف امر واز منکر نهی کنند وعاقبت کارها به دست خداوند است).
متن روایت (1):
محمد بن العباس: قال: حدثنا محمد بن الحسین بن حمید، عن جعفر بن عبد الله (الکوفی)(1) عن کثیر بن عیاش، عن أبی الجارود، عن أبی جعفر (علیه السلام) فی قوله (عزَّ وجلَّ): ﴿الَّذِینَ إِنْ مَکنَّاهُمْ فِی الأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَآتَوُا الزَّکاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکرِ وَللهِ عاقِبَةُ الأُمُورِ﴾ قال: هذه لآل محمد المهدی (علیه السلام) وأصحابه یملکهم الله مشارق الأرض ومغاربها ویظهر الدین، ویمیت الله (عزَّ وجلَّ) به وأصحابه البدع والباطل کما أمات السفهة الحق حتی لا یری أثر من الظلم، ﴿وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکرِ وَللهِ عاقِبَةُ الأُمُورِ﴾(2).
ترجمه روایت (1):
محمّد بن العبّاس گوید: محمّد بن الحسین بن حمید، از جعفر بن عبد الله (کوفی)، از کثیر بن عیّاش، از ابو الجارود از امام ابو جعفر باقر (علیه السلام) بر ایمان حدیث آورد که آن حضرت درباره ی فرموده ی خدای -عزّ وجلّ-: (کسانی که اگر در زمین به آنان توانایی دهیم، نماز را به پای دارند وزکات (به مستحقّان) بخشند وبه معروف امر واز منکر نهی کنند وعاقبت کارها به دست خداوند است) فرمود: این [آیه برای آل محمّد است؛ مهدی (علیه السلام) واصحاب او. خداوند متعال مشارق ومغارب زمین را به تصرّف آنها درآورد ودین را آشکار سازد وخداوند متعال به وسیله ی او ویارانش بدعتها وباطل را از بین میبرد، همچنانکه سفیهان، حق را میرانده باشند تا جایی که اثری از ظلم دیده نشود وامر به معروف ونهی از منکر خواهند نمود (وآخر کارها به دست خداست).
متن روایت (2):
علی بن إبراهیم: قال: فی روایة أبی الجارود عن أبی جعفر (علیه السلام) (فی قوله): ﴿الَّذِینَ إِنْ مَکنَّاهُمْ فِی الأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَآتَوُا الزَّکاةَ﴾ فهذه (الآیة) لآل محمد (علیهم السلام) إلی آخر الآیة والمهدی وأصحابه یملکهم الله مشارق الأرض ومغاربها ویظهر الدین ویمیت الله به و(بـ) أصحابه البدع والباطل کما أمات السفهة الحق حتی لا یری أثر الظلم ﴿وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکرِ﴾(3).
(وروی أیضاً أنها فی آل محمد (علیهم السلام)، والروایة فی کتاب البرهان)(4).
ترجمه روایت (2):
علیّ بن ابراهیم گوید: در روایت ابو الجارود است از حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) [درباره ی قول خداوند]: (کسانی که اگر در زمین به آنان توانایی دهیم، نماز را به پای دارند وزکات (به مستحقّان) بخشند) که (فرمودند): این آیه برای آل محمّد (علیهم السلام) است تا آخر آیه وخداوند حضرت مهدی واصحابش را بر مشرقها ومغربهای زمین مالک ومسلّط خواهد ساخت ودین را آشکار وغالب خواهد فرمود وخداوند به (دست) او واصحابش، بدعتها وباطل را از بین خواهد برد؛ چنانکه سفیهان حق را میرانده باشند تا جایی که اثری از ظلم دیده نشود (وبه معروف امر واز منکر نهی میکنند).
(نیز در روایتی که در کتاب البرهان ذکر گردیده آمده که این آیه درباره ی آل محمّد (علیهم السلام) است).
پاورقی:
-----------------
(1) در مأخذ نيست.
(2) تأویل آیات ظاهرة، مخطوط.
(3) تفسیر قمی: ج2 ص 87.
(4) بين پرانتز از کلام علامه سید هاشم حسینی بحرانی (رحمه الله).
: 
: 
: