| ز سـوز عـشق تو چون گرم التهاب شوم |
|
چو شـمع شـعله كشم آنقدر كه آب شوم |
| هـزار چشـمه نور از تو در دلم جاريست |
|
بـه كـهكشان روم ورشـك آفتاب شوم |
| تـو اى سـلاله خـورشيد، ذرّه پرور باش |
|
مـباد آن كـه چو زلفت به پيچ وتاب شوم |
| مـشام مـن ز گل روى خـود معطّر كن |
|
كـه بـا نـسيم سبك سير هم ركاب شوم |
| بـه شـوق چشمه وصل تو آمدم، مپسند |
|
كـه در كـوير غمت خسته از سراب شوم |
| كـنون كـه دامنم از اشك شوق لبريزست |
|
بـيا كـه مـن ز وصـال تو كامياب شوم |
| هـزار شـكوه نـا گفـته در دلم باقيست |
|
ولـى چو لـب به سخن آورى مجاب شوم |
| مــن وغـلامى درگاه مـهدى مـوعود |
|
كـه بـا شـنيدن نـامش در انقلاب شوم |
| در آن حـريم كـه نـامحرم سـت مهر منير |
|
كـيم كـه ذرّه نـاچيز آن جـناب شوم؟ |
| به گرد شعله چو (پروانه) سوختم اى دوست |
|
بـدين امـيد كـه از عاشقان حساب شوم |
: 
: 
: 
: 
كيمياى نظر