: 
: 
: 
: 
كوكب هدايت
| وقتى به سان خورشيد از گوشه اى بر آيى | روشـن شـود جهانى وقتى كه تو بيايى | |
| مـاندم در انتظارت، اى كوكب هدايت | بـنما جـمال خـود را اى آيت خدايى | |
| اى آفتاب هستى! اى شور عشق ومستى! | بـازآ بـخوان كـلامى زآن معجز الهى | |
| اى ديـدهها به راهت! اى قائم هدايت! | تـا كـى كنم حكايت شرح غم جدايى | |
| گر مـن تـو را نـبينم، روييدنم نباشد | بـنما جـمال خـود را اى مظهر رهايى! | |
| پيش رخ چو ماهت خورشيد سجده آرد | اى آيـت الـهى! اى پرتـو خـدايى! | |
| لـب تـشنگان نوريم هر لحظه ما، نگارا | بـرهان ز مـا عطش را اى قائم رهايى! |