: 
: 
: 
: 
به ره ولاى مهدى
| چه خوش است من بميرم به ره ولاى مهدى! | سـروجان بـها ندارد كه كنم فداى مهدى | |
| همه نقد ِ هستى خود، بدهم به صاحب جان | كـه يـكى دقيقه بينم رخ دلگشاى مهدى | |
| چه كنم چه چاره سازم كه دل ِ رميده ى من | نـكند هواى ديگر به جز از هواى مهدى | |
| نه هواى كعبه دارم، نه صفا ومروه خواهم | كه ندارد اين مكان ها به خدا صفاى مهدى | |
| مـن دل شكسته هر دم، به اميد در نشستم | كـه مگر عـيان بـبينم، قد دلرباى مهدى | |
| دل مـن تپد بـه سـينه، به اميد روزگارى | (كه گذشت گاه محنت)، شنوم ز ناى مهدى | |
| به گداييش (فصيحى)، همه فخر مى فروشم | كه ز پادشاست برتر به جهان، گداى مهدى |