قرار هستى ما
دهـيد مژده بـه يـاران که يار مى | آيدقـرار گيـتى چشـم انـتظار مـى | آيد|
کليد صبح به دست وسرود عشق به | لبز انـتهاى شـب آن شـهسوار مى | آيد|
ز تـنگناى خـيالم گذشـته است | وکنونبـه پهـندشت دلـم آشکار مـى | آيـد|
طـلسم کين به سرانگشت مهر مى | شکندبـشـير دوسـتـى پايـدار مـى آيـد | |
سخاى اوست که از چشمه زار مى جوشد | شـميم اوسـت که از لالـه زار مى | آيد|
بـه جلوه اى که از او ديده آفتاب، | چنينبـه جـيب بـرده سر وشرمسار مى | آيد|
جـهان بـراى تـماشا بـه پاى مى خيزد | بــه پايـبوسى او روزگار مـى | آيـد|
دريـغ! کز غم خوبان گرفته است | دلشچو لالـه مـلتهب وداغـدار مـى | آيد