: 
: 
: 
: 
سرشك نياز
| دلـى که پيش تو ره يافت باز پس نرود | هـوا گرفـته عـشق از پى هوس نرود | |
| به بوى زلف تو دم مى زنم درين شب تار | وگرنه چون سحرم بى تو يک نفس نرود | |
| چنـان به دام غمت خو گرفت مرغ دلم | که يـاد بـاغ بهشتش درين قفس نرود | |
| نـثار آه سـحر مـى کنم سرشک نياز | که دامـن توام اى گل ز دسترس نرود | |
| دلا بـسوز وبه جان برفروز آتش عشق | کزين چراغ تو دودى به چشم کس نرود | |
| فغان بلبل طبعم به گلشن تو خوش است | که کار دلـبرى گل ز خار وخس نرود | |
| دلـى که نـغمه نـاقوس معبد تو شنيد | چو کودکان زپى بـانگ هر جرس نرود | |
| بـر آستان تو چون سايه سر نهم همه عمر | که هر که پيش تو ره يافت باز پس نرود |