| شـيعه يـعنى شـوق، يعنى انتظار |
|
صـاحب آيـنه تـا صـبح بهار |
| شـيعه يـعنى صاحب پا در رکاب |
|
تا که خورشيد افکند رخ از نقاب |
| فاش مى بينم ملائک صف به صف |
|
ايـن غـزل خوانند با تبنور ودف |
| عـشقبازان، شور وحال آمد پديد |
|
مـيم وحاى وميم ودال آمد پديد |
| شـب نشينان ديده را روشن کنيد |
|
آن مـه فـرخنده حال آمد پديد |
| آمـد آن روزى که در نـاباورى |
|
سـرزند از غـرب مـهر خاورى |
| راسـتين مـردى رسيد با تيغ کج |
|
شـيعيان! الـصبر مـفتاح الفرج |
| چيـست آن تـيغ سـفيد آفتاب |
|
بـى گمـان لاسيف الا ذوالفقار |
| حـيدر از مـحراب بيرون مى زند |
|
شـب نشينان را شبيخون مى زند |
| آفـتاب، اى آفـتاب، اى آفتاب |
|
از نگاه بـنـدگانت رخ مـتاب |
| از فـروغت ديـده ادراک چاک |
|
از فراغت اشک، مدفون زير خاک |
| آفـتاب شـيعه! از مـغرب درآ |
|
بـار ديگر سـر زن از غـار حرا |
| بـت پرسـتان ترکتازى مى کنند |
|
بـا کلام الله بـازى مـى کنـند |
| تـيغ بـرکش تـا تماشايت کنند |
|
تـا که نـتوانند حـاشايت کنند |
| پاک کن از دامـن ديـن ننگ را |
|
ايـن عـروسکهاى رنگارنگ را |
| ايـن سخن کوتاه کردم والسلام |
|
شـيعه يـعنى تـيغ بيرون از نيام |
: 
: 
: 
: 
شيعه يعنى شوق، يعنى انتظار