كى رفته اى
| كى رفته اى ز دل، كه تمنا كنم تو را؟! | كى بوده اى نهفته، كه پيدا كنم تو را؟! | |
| غيبت نكرده اى، كه شوم طالب حضور | پنـهان نگشتهاى، كه هويدا كنم تو را | |
| با صد هزار جلوه برون آمدى، كه من | بـا صـدهزار ديـده تماشا كنم تو را | |
| بـالاى خـود در آيـنه چشم من ببين | تـا بـا خـبر ز عـالم بالا كنم تو را | |
| مـستانه كـاش! در حرم ودير بگذرى | تـا قـبلهگاه مـؤمن وترسا كنم تو را | |
| خـواهم شبى، نقاب ز رويت برافكنم | خـورشيد كعبه، ماه كليسا كنم تو را | |
| گر افتد آن دو زلف چليپا به چنگ من | چنـدين هزار سلسله در پا كنم تو را! | |
| طوبى وسدره، گر به قيامت به من دهند | يـك جـا فداى قامت رعنا كنم تو را | |
| زيـبا شـود به كارگر عشق، كار من | هـر گه نظر به صورت زيبا كنم تو را |
