برنخواهم داشت دست از دامنت
بوى يوسف مى دهد پيراهنت
ز انتظارت گشت چشمانم سپيد
کو نسيمى، کاورد سوى منت
گشته ام در رهگذارت خاک راه
تا که بنشينم به چين دامنت
تا نفس دارم بيا تا با غزل
پاک سازم خستگى را از تنت
کم مبادا از سر (قصرى) دمى
سايه گيسو پريشان کردنت