: 
: 
: 
: 
چشمى كنار پنجره انتظار
| اى دل، بـه کوى او ز که پرسم که يار کو | در بـاغ پر شکوفـه، که پرسـد بهار کو | |
| نـقش ونگار کعبه نه مقصود شوق ماست | نـقـشى بـلندتر زده ايـم، آن نگار کو | |
| جـانا، تو اى عشق خموشانه خوش تراست | آن آشـنـاى ره که بــود پرده دار کو | |
| مـاندم درين نشيب وشب آمد، خداى را | آن راهـبر کجـا شـد وآن راهـوار کو | |
| اى بس ستم که بر سر ما رفت وکس نگفت | آن پيک ره شـنـاس حکايـت گزار کو | |
| چنگى بـه دل نـمى زنـد امشب سرود ما | آن خـوش ترانه چنگى شب زنده دار کو | |
| ذوق نـشاط را مـى وسـاقى بـهانه بود | افـسوس، آن جـوانى شـادى گسار کو | |
| يک شـب چراغ روى تو روشن شود، ولى | چشـمـى کنــار پنـجره انـتظار کو | |
| خـون هـزار سـرو دلاور به خاک ريخت | اى سـايه! هـاى هـاى لـب جويبار کو |